Γιάννης Σταύρου, Ένα καράβι, λάδι στο χαρτί
Η φύση, η θάλασσα, οι δροσοσταλίδες, οι μικρές και οι μεγάλες σκέψεις...
Ο θαυμαστός κόσμος της γιαπωνέζικης ποίησης...
Χαϊκού
Σέ ἀφρούς κυμάτων
τήν σκέψη μου ἄφησα
ν’ ἀργοπλανιέται
Πάντα προσδοκῶ
τοῦ ἀνέμου φουσκώματα
γιά τά πανιά μου
Πέταγμα γλάρου
σέ ἀφρισμένη θάλασσα
τό ταξίδι μου
---------------------
Κώστας Ιωάννου, Χαϊκού καί Κικό, Ἐκδόσεις Γαβριηλίδης
---------------------
Ποιος αδηφάγος
ζόφος του ασύλληπτου
ρουφά τον κόσμο;
Matsuo Basho (1644-1694)
σκηνή της άνοιξης
Λιμνούλα παλιά
ο βάτραχος στον ήχο
πηδά του νερού.
Yosa Buson (1716-1783)
σκηνή της άνοιξης
Ανοιξιάτικη
θάλασσα. Ολημερίς
κύμα το κύμα.
Kobayashi Issa (1763-1827)
σκηνή της άνοιξης
Έλα κοντά μου
μαζί με μένα παίξε
σπουργίτι ορφανό.
Chiyo-ni (1703-1775)
σκηνή του φθινοπώρου
Θήρα του δράκου
που πετά. Μακρύτερα
σήμερα πήγε.
Masaoka Shiki (1867-1902)
σκηνή του χειμώνα
Σκυλίσιο κορμί
πετάχτηκε χειμώνα
μές στο ποτάμι.
Takahama Kyoshi (1874-1959)
σκηνή του καλοκαιριού
Το φίδι γλυστρά
μα τα μάτια με φθονούν
στα χόρτα κάτω.
---------------------
π Π. Καποδίστριας, Χαϊκού: Άσκηση γλυπτικής του λόγου
---------------------
άνοιξη:ένα
βουνό χωρίς όνομα
μες την ομίχλη.
διστάζει καθώς
βγαίνει απ' το μπουμπούκι
το μελισσάκι.
αχ. τρελακρίδα,
πρόσεχε μη σπάσεις τις
δροσοσταλίδες!
τόσο γέρος πια
δείχνω, να με τρυγάνε
και τα κουνούπια;
σκιά του πεύκου
σκιά της ταφόπετρας
κρύο φεγγάρι.
τύχη ο ζητιάνος!
γη κι ουρανός τον ντύνουν
για καλοκαίρι.
νύχτα κι ενώ σε
περιμένω αρχίζει
πάλι η βροχή.
οι άλλοι φεύγουν,
τα πυροτεχνήματα
τέλος σκοτάδι.
λίμνη - καθρέφτης
ξάφνου μια καταιγίδα
την αυλακώνει.
βάλτος κανένα
μονοπάτι, καδί ή
πουλί.. Νοέμβρης.
---------------------
132 Γιαπωνέζικα Χαϊκού, εισαγωγή-μετάφραση: Ρ. Θεοφανοπούλου. Εκδ. Πρόσπερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου