Γιάννης Σταύρου, Πεύκα & ουρανός, λάδι σε καμβά
Ξυπόλητη φτάνοντας από άμμους φεγγαρίσιους
Αυγή, παιχνιδιάρη έρωτα, με ηχώ...
Τζουζέπε Ουνγκαρέτι
Ματαιότητα
Αναπάντεχα
ψηλό είναι
πάνω απ’ τα ερείπια
το καθάριο
θάμβος
της απεραντοσύνης
Κι ο άνθρωπος
γερμένος
πάνω απ’ το νερό
το αιφνιδιασμένο
απ’ τον ήλιο
συνέρχεται
σκιά
Λικνισμένη και
μαλακά
διαθλασμένη.
μτφ Φοίβος Πιομπίνος
Giuseppe Ungaretti (1888-1970)
Ηχώ
Ξυπόλητη φτάνοντας από άμμους φεγγαρίσιους
Αυγή, παιχνιδιάρη έρωτα, με ηχώ
Οικίζεις το εξόριστο σύμπαν κι αφήνεις
Μες στον ημερών τη σάρκα,
Αυλάκι παντοτινό, μια καλυμμένη πληγή
Είμαι ένα πλάσμα
Σαν αυτή την πέτρα
του Σαν Μικέλε
τόσο κρύα
τόσο σκληρή
τόσο άνυδρη
τόσο δύστηκτη
τόσο ολοκληρωτικά
άψυχη
Σαν αυτή την πέτρα
είν’ ο αθώρητος
θρήνος μου
Ζώντας
ξεπληρώνεται
ο θάνατος.
μτφ Σπύρος Δόικας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου