t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

 Ω παίδες Ελλήνων, ίτε, Ελευθερούτε  

πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, 

θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων  

νυν υπέρ πάντων αγών! 

Αισχύλος

(Ω παίδες Ελλήνων, εμπρός να κρατήσετε ελεύθερη την / πατρίδα, τα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, τα ιερά / των θεών των πατέρων μας, και τους τάφους των προγόνων μας, τώρα, / για όλα αυτά ο αγώνας!)
 

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

η χρησιμότητα του άχρηστου...

"Αν δεν καταλάβουμε τη χρησιμότητα του άχρηστου, δεν θα καταλάβουμε την τέχνη, και μια χώρα που δεν καταλαβαίνει την τέχνη είναι μια χώρα σκλάβων ή ρομπότ, μια χώρα δυστυχισμένων ανθρώπων, που δεν γελάνε και δεν χαμογελάνε, μια χώρα χωρίς πνεύμα· όπου δεν υπάρχει χιούμορ, δεν υπάρχει γέλιο, υπάρχει μόνο θυμός και μίσος." Ευγένιος Ιονέσκο

*

"Si on ne comprend pas l’utilite de l’inutile, l’inutilite de l’utile, on ne comprend pas l’art; et un pays ou l’on ne comprend pas l’art est un pays d’esclaves et de robots, un pays de gens malheureux, de gens qui ne rient pas ni ne sourient, un pays sans esprit; ou il n’y a pas l’humour, ou il n’y a pas le rire, il y a la colere et la haine." Eugene Ionesco

Γιάννης Σταύρου, Ανταύγειες στο λιμάνι


Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

Λάμπουν κομμάτια από ουρανό ακόμη...

Οι φυλλωσιές λικνίζουν τ' αεράκι,
σκιρτούν καθώς ο ήλιος βασιλεύει.,
σκαρώνουν ιστορίες με το φως...

Γιάννης Σταύρου, Δειλινό

Διονύσης Καψάλης
Όλα τα δειλινά του κόσμου

Αποσπάσματα

βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους
οι μοίρες οι ασυνάρτητες ποιος είδε
τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει,
να χάνεται για πάντα από τον κόσμο,
ξένη γη, στον ουρανό πιο ξένη;
*
Τόση ομορφιά, να ντρέπεσαι που βλέπεις.
*
Βράδυ που φέρνεις το παιδί στη μάνα
και κατεβάζει γάλα ο ουρανός.
*
Οι φυλλωσιές λικνίζουν τ' αεράκι,
σκιρτούν καθώς ο ήλιος βασιλεύει.,
σκαρώνουν ιστορίες με το φως
θεέ μου, τόση φιλαρέσκεια
και για τον κόσμο τίποτα, ούτε λέξη.
*
Ώσπου για μια στιγμή σωπαίνουν όλα.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

Εκδήλωση "Παναγιώτης Κονδύλης - Φιλοσοφικοί Στοχασμοί"/ 07-10-2020 / Ομιλητές: Σπύρος Κουτρούλης & Μελέτης Μελετόπουλος

τα πράγματα από τα οποία εξαρτιόμαστε, εξαφανίζονται...

Πού θα βρει η ψυχή παρηγοριά λοιπόν;
Λέω στον εαυτό μου ότι ίσως δεν θα χρειάζεται
τέτοιες πια ευχαριστήσεις·
ίσως το να μην είμαστε πια απλώς να αρκεί,
όσο δύσκολο κι αν είναι να το συλλάβεις...

Γιάννης Σταύρου, Υμηττός

Louise Glück

Οι νυχτερινές αποδημίες

Αυτή είναι η στιγμή που βλέπεις ξανά
τα κόκκινα μούρα στη στάχτη του βουνού
και στον σκοτεινό ουρανό
των πουλιών τις νυχτερινές αποδημίες.

Με θλίβει που σκέφτομαι
πως οι νεκροί δεν θα τα δουν αυτά –
τα πράγματα από τα οποία εξαρτιόμαστε,
εξαφανίζονται.

Πού θα βρει η ψυχή παρηγοριά λοιπόν;
Λέω στον εαυτό μου ότι ίσως δεν θα χρειάζεται
τέτοιες πια ευχαριστήσεις·
ίσως το να μην είμαστε πια απλώς να αρκεί,
όσο δύσκολο κι αν είναι να το συλλάβεις.

(μετ. Χριστίνα Λιναρδάκη)


The Night Migrations

This is the moment when you see again
the red berries of the mountain ash
and in the dark sky
the birds' night migrations.

It grieves me to think
the dead won't see them—
these things we depend on,
they disappear.

What will the soul do for solace then?
I tell myself maybe it won't need
these pleasures anymore;
maybe just not being is simply enough,
hard as that is to imagine.