τώρα θ’ αναπολώ...

Πωλ Ζαν Τουλέ

Για να ξεχάσω το άπειρο

Για να ξεχάσω το άπειρο,

τώρα θ’ αναπολώ
τη χρυσή μέθη του έαρος,
το κύμα το απαλό,

κι εκείνη που εβημάτιζε
σε πάρκα ερημικά,
αγάπη, ω φύλλα κίτρινα,

ω ρόδα νεκρικά.

(μετ. Κωνσταντίνος Καρυωτάκης)

Γιάννης Σταύρου, Κόκκινα τριαντάφυλλα (λεπτομέρεια)

Paul-Jean Toulet
Infini, fais que je t’oublie 

Infini, fais que je t'oublie
Et que je dise encor
Le printemps au tendre decor,
L'onde qui se delie,

Et celle dont sonnait le pas
A travers les allees,
Amour, o feuilles envolees,
O roses du trepas

Πεπρωμένο...

Οι άνθρωποι συσσωρεύουν τα λάθη της ζωής τους και δημιουργούν
ένα τέρας που αποκαλούν πεπρωμένο

Τζον Χόμπς

*

Men heap together the mistakes of their lives, and create a monster they call destiny.

John Hobbes

Γιάννης Σταύρου, Πεπρωμένο

Σαν μια έκρηξη...

Πόσο όμορφος είναι ο ήλιος όταν ολόφρεσκος ανατέλλει,
Σαν μια έκρηξη που μας πετάει την καλημέρα της!
Σαρλ Μπωντλαίρ
*
Que le soleil est beau quand tout frais il se leve, 
Comme une explosion nous lancant son bonjour!
Charles Baudelaire

 

Γιάννης Σταύρου, Ανατολή στη Θεσσαλονίκη

22 χρόνια απο τον θάνατο του μεγάλου στοχαστή...

Κλείνουν 22 χρόνια από τον θάνατο του Παναγιώτη Κονδύλη· σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η σκέψη του...

«Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους».
«Βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη, και υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις».

Παναγιώτης Κονδύλης 
17 Αυγούστου 1943 - 11 Ιουλίου 1998

Αντίο...

"Η μουσική είναι άυλη, δεν φαίνεται, είναι σαν όνειρο:
Υπάρχει μόνο αν εκτελεστεί· αποκτά σώμα στο μυαλό εκείνων που ακούν."
Ένιο Μορικόνε 
*
"La musica poi è intangibile, non ha sembianze, è come un sogno:
esiste solo se viene eseguita, prende corpo nella mente di chi ascolta."
Ennio Morricone
 
(10 Νοεμβρίου 1928 - 6 Ιουλίου 2020)

Γιάννης Σταύρου, Τελευταίο δρομολόγιο

Π. Κονδύλης: φτερόποδη αυτή κι εμείς λαχανιασμένοι

Ο μεγάλος στοχαστής για τη μεγάλη ποιήτρια...
του Π. Κονδυλη

Βερολίνο, 24.11.1994

Αγαπητή μου κ. Δημουλά

Σε σας δεν πρόκειται να γράψω πόσο με ευχαρίστησε και με συγκίνησε η αποστολή του βιβλίου σας κτλ. κτλ. κτλ. Ντρέπομαι διπλά και τριπλά την κοινοτοπία καθώς μόλις βγαίνω από το καθαρτήριο λουτρό μέσα στην ποιητική σας γλώσσα που -αυτή- δεν χρειάζεται να φοβηθεί τη χρήση και των πιο τετριμμένων εκφράσεων, ξέροντας ότι θα τις αναλιώσει σ΄ ένα μάγμα υπέρτερο. Αν η ποίηση δεν βγαίνει από τη γλώσσα, δεν μπορεί να βγει από πουθενά -και στα ερασιτεχνικά μου μάτια η δική σας ποίηση πάνω και πρώτα απ’ όλα είναι γλώσσα που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, μόνο κόβει κάθε τόσο από το σώμα της κομμάτια και τα δένει σε ποιήματα χωρίς η ίδια να ελαττώνεται – αδυνατίζει ποτέ.

Γι΄ αυτό και μου φαίνεται ότι το κάθε ποίημά σας θα μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρο ή -αντίστροφα- ότι σταμάτησε γρήγορα και μ’ άφησε διψασμένο. Μα κι ώσπου να φτάσω στη δίψα του τέλους, έχω περάσει από χίλια ξαφνιάσματα, γιατί δεν υπάρχει τροπή που η δική σας γλώσσα να μην μπορεί να την πάρει΄ φτερόποδη αυτή κι εμείς λαχανιασμένοι.
Ευλογημένη να είσαστε

(πηγή https://kondylis.wordpress.com/)