t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

το εντονότατο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα...

Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό...

https://yannisstavrou.blogspot.com 

Γιώργος Σεφέρης

''Μένει νὰ ξαναβροῦμε τὴ ζωή μας, τώρα ποὺ δὲν ἔχουμε πιὰ τίποτα. Φαντάζομαι, ἐκεῖνος ποὺ θὰ ξαναβρεῖ τὴ ζωή, ἔξω ἀπὸ τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες καὶ τόσες πολλὲς διδασκαλίες θὰ εἶναι κάποιος σὰν ἐμᾶς, μόνο λιγάκι πιὸ σκληρὸς στὴ μνήμη...''

(Ἀπόσπασμα, «Τετράδιο γυμνασμάτων», ἐκδ. Ἴκαρος, 1993)
*
"Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότατο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτό το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι — αδιάφορο, χαραχτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα."

(Ἀπόσπασμα, Μέρες Γ΄. 16 Απρίλη 1934 - 14 Δεκέμβρη 1940, Ίκαρος, Αθήνα 1984)

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

στο φως του φεγγαριού...

Yes: I am a dreamer. 
For a dreamer is one who can only find his way by moonlight, and his punishment is that he sees the dawn before the rest of the world.
Oscar Wilde
*
Ναι: Είμαι ένας ονειροπόλος. 
Γιατί ένας ονειροπόλος είναι αυτός βρίσκει το δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού, και η τιμωρία του είναι ότι βλέπει την αυγή πριν από τον υπόλοιπο κόσμο. 
Όσκαρ Ουάιλντ

https://yannisstavrou.blogspot.com 
Γιάννης Σταύρου, Το φεγγάρι μάγεψε τις αμυγδαλιές (λεπτομέρεια)

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

για μια στιγμή θνητή...

Ton seul visage d’un seul instant mortel 
Je te parlerai hors du temps j’écarterai la nuit...
*
Μόνο το πρόσωπο σου μόνο για μια στιγμή θνητή 
Θα σου μιλήσω έξω από τον χρόνο θ' απορρίψω τη νύχτα...

https://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Νέα γυναίκα με τσιγάρο, λάδι σε καμβά

Ζακ Μαρί Πρεβέλ
Θα σβήσω τα πικρά ίχνη της αναμονής

Θα σβήσω τα πικρά ίχνη της αναμονής
Θα σβήσω τα πικρά ίχνη της λήθης
Στα δύο ανοιχτά χέρια μου θα πάρω το πρόσωπο σου
Μόνο το πρόσωπο σου μόνο για μια στιγμή θνητή
Θα σου μιλήσω έξω από τον χρόνο θ' απορρίψω τη νύχτα
Θα επαναλάβω τις απόλυτες λέξεις
Να σου τις πω επιτέλους με τη φωνή
Του φωτός

Jacques Marie Prevel
J’effacerai les traces amères de l’attente

J’effacerai les traces amères de l’attente
J’effacerai les traces amères de l’oubli
Dans mes deux mains ouvertes je prendrai ton visage
Ton seul visage d’un seul instant mortel
Je te parlerai hors du temps j’écarterai la nuit
Je reprendrai les mots absolus
Pour te les dires enfin avec ma voix pareille
A la lumière

(Jacques PREVEL - Dans le temps dans la nuit -
Recueil : Pour toute memoire )


(*) η πρόχειρη μετάφραση δική μου

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

γι’ αυτούς απόψε βγαίνει μαύρο το φεγγάρι...

Συντρίμμια μέσα τους τα χρόνια κι οι αιώνες
κι όταν γυρίσουν σαν φαντάσματα πιστά,
θα δούνε πένθιμες σημαίες στις κολώνες
και τα παράθυρα στα σπίτια τους κλειστά... 


https://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Κερατσίνι, λάδι σε καμβά

Νίκος Γκάτσος
Ένα τραγούδι τώρα θα σας τραγουδήσω

Ένα τραγούδι τώρα θα σας τραγουδήσω
γι’ αυτούς που φύγανε και πήγανε μακριά
ήταν παιδιά σας και μια μέρα θα `ρθουν πίσω
μα η καρδιά τους δε θα βρει ποτέ γιατρειά

γι’ αυτούς απόψε βγαίνει μαύρο το φεγγάρι
για αυτούς απόψε κρύβει τα άστρα του ο Θεός

Συντρίμμια μέσα τους τα χρόνια κι οι αιώνες
κι όταν γυρίσουν σαν φαντάσματα πιστά,
θα δούνε πένθιμες σημαίες στις κολώνες
και τα παράθυρα στα σπίτια τους κλειστά

γι’ αυτούς απόψε βγαίνει μαύρο το φεγγάρι
για αυτούς απόψε κρύβει τα άστρα του ο Θεός