t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Σάββατο 26 Μαΐου 2012

κι εσύ θα καταρρεύσεις Ευρώπη...


 

Γκύντερ Γκρας

Η ντροπή της Ευρώπης

(Το ποίημα του γερμανού συγγραφέα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» την Παρασκευή)
 

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει

τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη

που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του

τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά

στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.


Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο

ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα

πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,

στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες

μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα

θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις

δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.

Günter Grass


(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)



Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος 


Πηγή
http://pesotithesgr.blogspot.com/2012/05/blog-post_3955.html 


Europas Schande

Ein Gedicht von Günter Grass

Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.

Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.

Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.

Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.

Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.

Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.

Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.

Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.

Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.

Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.

Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.

Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.

Πηγή
http://www.sueddeutsche.de/kultur/gedicht-von-guenter-grass-zur-griechenland-krise-europas-schande-1.1366941

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Επικαιρότητα κατά Κονδύλη...


 

Η σύγχρονη Ελλάδα είναι ένα αποχωρητήριο χτισμένο από Φιλέλληνες πάνω στα ερείπια ενός αρχαίου ναού.

Παναγιώτης Κονδύλης

Επικαιρότητα κατά Μπωντλαίρ...



Ο άνθρωπος - δηλαδή ο καθένας - είναι τόσο διεφθαρμένος από φυσικού του, ώστε υποφέρει λιγότερο από τον καθολικό υποβιβασμό παρά από την εγκαθίδρυση μιας έλλογης ιεραρχίας.

Charles Baudelaire

Επικαιρότητα κατά Νίτσε...



Μέ σκοτώνει η ανασφάλεια τού ευφυούς μπροστά στήν αυτοπεποίθηση τού βλάκα.

Friedrich Nietzcshe

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Π. Κονδύλη: Το μέλλον του έθνους στην Ευρώπη του αύριο

Αποσπασματα αρθρου του Π. Κονδυλη στην εφημεριδα Καθημερινη (13-4-1996). Τονίζει ότι ούτε η διατήρηση του εθνικού κράτους είναι αυτονόητη ούτε και η εξαφάνισή του προδιαγεγραμμένη.  


(Πατήστε κλικ στην παραπάνω εικόνα για να διαβάσετε όλο το κείμενο)

[...] Οι μεγάλοι ενδευρωπαϊκοί πόλεμοι ήσαν δυνατοί, επειδή η Eυρώπη κυριαρχούσε στον κόσμο· σήμερα είναι αδύνατοι επειδή η Eυρώπη έπαψε πια να είναι η κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας ιστορίας [...]

[Παραμένει αβέβαιο] με ποιες υπερεθνικές οργανωτικές μορφές μπορεί να αντιμετωπιστεί η πρόκληση των καιρών. Tο ισοζύγιο, η συγκυριαρχία και η ηγεμονία είναι εξίσου δυνατές, όπως είναι και διάφορες μικτές μορφές εθνικού και πολυεθνικού κράτους [...] Ομως, δυνατό είναι επίσης να ενταθούν οι κεντρόφυγες τάσεις εξαιτίας εξωτερικής πίεσης ή της προσπάθειας ενός μέρους να επιβάλει την ηγεμονία του. Mια τέτοια εξέλιξη ίσως να χαροποιούσε μερικούς κοντόθωρους εθνικιστές, όμως θα ξόδευε άσκοπα ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ζωτικότητας [...]

Aπό τη σκοπιά ενός οικονομιστικού φιλελευθερισμού (με τον οποίο ταυτίζεται έμπρακτα η κοσμοπολίτικη «αριστερά», μολονότι συνεχίζει να χρησιμοποιεί χειραφετητικές κενολογίες), φαίνεται ότι το ζήτημα του έθνους και του εθνικισμού θα λυθεί από μόνο του χάρη στη διαπλοκή των οικονομικών και στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας [...] Aκόμα κι αν περιοριστούμε στο οικονομικό αυτό κριτήριο, διόλου δεν αποκλείεται η πιθανότητα ότι το τάδε ή το δείνα ανθρώπινο σύνολο αντιλαμβάνεται το έθνος και την αντίστοιχη μορφή πολιτικής οργάνωσης ως το καλύτερο μέσο προάσπισης των συμφερόντων του [...]

Tο αν και πώς θα διατηρηθεί το έθνος ως πολιτική ή και πολιτισμική μονάδα δεν εξαρτάται λοιπόν από κάποιαν εγγενή και αμετάβλητη ουσία του, αλλά από τις μακροπρόθεσμες απαιτήσεις της πλανητικής κατάστασης [...]Σε πλεονεκτικότερη θέση βρίσκονται έθνη, τα οποία χάρη στο δυναμικό τους είναι σε θέση να αποτελέσουν ανταγωνιστικές πολιτικές μονάδες.

ΠΗΓΗ:
Ιστοσελίδα για τον Π. Κονδύλη & το έργο του

Π. Κονδύλη: Η Κριτική της Μεταφυσικής στη Νεότερη Σκέψη

 Νέα έκδοση έργου του Παναγιώτη Κονδύλη

Από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης κυκλοφόρησε το έργο του Π.Κονδύλη "Η κριτική της Μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη" σε μετάφραση του Μ.Παπανικολάου. Ο πρώτος τόμος είχε κυκλοφορήσει αυτοτελώς στην πρώτη έκδοση από την "ΓΝΩΣΗ". Ο δεύτερος τόμος μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά , από την γερμανική έκδοση και επιγράφεται "Από τον Χέγκελ και τον Νίτσε ως τον Χάιντεγκερ και τον Βιτγκενστάιν". Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσουν τα :"Η  γένεση της διαλεκτικής", "Συντηρητισμός" .

Περιεχομενα του βιβλιου:



1. Γενικά
2. Οι συνέπειες της ενοποίησης της κοσμοεικόνας και του πρωτείου της ανθρωπολογίας για την μεταφυσική μετά τον Διαφωτισμό
3. Μεταφυσική και επιστήμη ή η μεταφυσική ως γνωσιοθεωρία, λογική κι επιστημολογία
4. Η αναδιατύπωση των θεμελιωδών τύπων της κριτικής στην μεταφυσική
α. Αγνωστικισμός, αντινοησιαρχικές τάσεις, θετικισμός
αα. Η φθίνουσα σημασία του αγνωστικισμού
ββ. Ο αγώνας ενάντια στην μεταφυσική νοησιαρχία από φιντεϊστική και από θύραθεν σκοπιά
γγ. Η θετικιστική κριτική της μεταφυσικής και η παράδοξη κατάληξή της
β. Γλώσσα και μεταφυσική
γ. Η μεταφυσική από κοινωνιολογική και ψυχολογική σκοπιά ή μεταφυσική και θρησκεία
δ. Η μεταφυσική ανάγκη του ανθρώπου
5. Τελικές παρατηρήσεις

Ορισμένες διευκρινίσεις για την έκδοση:

Ο Π. Κονδύλης εξέδωσε το 1983 το βιβλίο “Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη”. Το 1990 δημοσιεύτηκε στα γερμανικά με ένα επιπλέον κεφάλαιο που κάλυπτε τον 19ο και τον 20ο αιώνα.
Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης κυκλοφόρησαν την περασμένη εβδομάδα νέα έκδοση του έργου σε 2 τόμους. Ο πρώτος αντιστοιχεί στο κείμενο του 1983. Ο δεύτερος τόμος (τα περιεχόμενα του οποίου παρέθεσα) περιέχει το, έως σήμερα αμετάφραστο, επιπλέον κεφάλαιο του 1990.
Μετάφραση: Μιχάλης Παπανικολάου. Επιμέλεια: Θάνος Σαμαρτζής.

Περιγραφή έκδοσης:

Η έλευση και η εδραίωση των λεγόμενων «Νέων Χρόνων» συντελέστηκε μέσω μιας πολυμέτωπης ιδεολογικής αντιπαράθεσης, η οποία διεξάχθηκε ταυτόχρονα σε διαφορετικά επίπεδα, αλλά γνώρισε την κορύφωσή της στο πεδίο της αφηρημένης σκέψης. Η κοσμοθεώρηση του Μεσαίωνα, στο πλαίσιο της οποίας είχε επιτευχθεί μια σύνθεση της χριστιανικής θρησκείας με την αρχαία φιλοσοφία, έβρισκε τη θεωρητική της θεμελίωση σε μια επιστήμη που ονομαζόταν μεταφυσική. Η μεταφυσική, εξαιτίας της ξεχωριστής της θέσης και λειτουργίας, δέχθηκε την ανελέητη επίθεση των εκπροσώπων  της κοσμοαντίληψης των Νέων Χρόνων, σε βαθμό τέτοιο ώστε, από «βασίλισσα των επιστημών», να εμφανίζεται τελικά ως συνώνυμη της ανερμάτιστης κενολογίας. Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι Νέοι Χρόνοι είχαν πια εδραιωθεί κατά τρόπο αμετάκλητο, η μεταφυσική συνέχισε παραδόξως να επιβιώνει όπως καταφαίνεται και απ’ το ότι η κριτική εναντίον της όχι μόνο δεν κόπασε, αλλά αποκτούσε μια διαρκώς αυξανόμενη οξύτητα ― και αυτό γιατί η μεταφυσική κατόρθωνε να αλλάζει ακατάπαυστα νόημα και περιεχόμενο.
Στη μνημειώδη τούτη μελέτη, που παρουσιάζουν εδώ σε νέα, ολοκληρωμένη έκδοση οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, ο Παναγιώτης Κονδύλης οργανώνει το σύνολο της αντιμεταφυσικής σκέψης, από τον όψιμο Μεσαίωνα ώς τον 20ό αιώνα, σε συγκεκριμένους θεμελιώδεις τύπους κριτικής, δείχνοντας πώς η κριτική εναντίον της μεταφυσικής καθόρισε την πνευματική φυσιογνωμία των Νέων Χρόνων και αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το γεγονός ότι πολλά σύγχρονα αντιμεταφυσικά ρεύματα σκέψης, μολονότι προβάλλονται με τον μανδύα της ριζοσπαστικής πρωτοπορίας, συχνά αποτελούν απλές αναδιατυπώσεις πολύ παλαιότερων εννοιολογικών δομών.
Μέχρι τώρα, στα ελληνικά ήταν διαθέσιμα τα τρία μόνον πρώτα μέρη του έργου. Στη νέα, ολοκληρωμένη έκδοση, ο έλληνας αναγνώστης αποκτά για πρώτη φορά πρόσβαση στην τελική εκδοχή του βιβλίου, όπου ο Κονδύλης αναμετράται, συν τοις άλλοις, με τις ποικίλες φιλοσοφικές τάσεις του 19ου και του 20ού αιώνα. Χάρη στην ευρύτητα της προβληματικής του, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και σαν μια γενική ιστορία της νεότερης φιλοσοφίας, από τον νομιναλισμό και το ανθρωπιστικό κίνημα, διαμέσου του Διαφωτισμού και του γερμανικού ιδεαλισμού, ώς τη φαινομενολογία, την ψυχανάλυση, τον υπαρξισμό και την αναλυτική φιλοσοφία.

Πηγές:
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 
Ιστοσελίδα για τον Π. Κονδύλη & το έργο του
Σπύρος Κουτρούλης 



Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς προπαγανδίζουν οι αφελείς...


Για να μη χάσουμε τελείως το μυαλό μας...
Για να διατηρήσουμε κάποια στοιχειώδη ψυχραιμία, έστω ως παρατηρητές...

Leonardo Da Vinci, Πέντε καρικατούρες

Ας καταφύγουμε ελαχίστως στον στοχασμό...

Και μην ξεχνάμε ποτέ:

" Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς προπαγανδίζουν οι αφελείς ", Παναγιώτης Κονδύλης

Συνεχίζουμε...


Γκαίτε / Αποφθέγματα

Οι μωροί και οι τετραπέρατοι είναι εξίσου ακίνδυνοι. Οι μισότρελοι μόνο και οι ημιμαθείς είναι οι πιο επικίνδυνοι.

Ο εμπειρικός - ηθικός κόσμος αποτελείται ως επί το πλείστον μόνο από κακή βούληση και ζήλεια.

Όλοι είμαστε τόσο στενοκέφαλοι ώστε πιστεύουμε πως έχουμε δίκιο. Κι έτσι μπορεί κανείς να φανταστεί ένα εξαιρετικό μυαλό, το οποίο όχι μόνο πλανάται αλλά νιώθει και ευχαρίστηση για την πλάνη του.

Δεν είναι παράδοξο που λίγο ως πολύ όλοι μας αρεσκόμαστε στη μετριότητα, γιατί μας αφήνει στην ησυχία μας - δίνει το ευχάριστο συναίσθημα που έχει κανείς όταν συναναστρέφεται τους ομοίους του.

Το πιο φοβερό είναι όταν άνθρωποι ρηχοί κι ανίκανοι σμίγουν με φαντασιοκόπους.

Γρήγορη επιδίωξη του σκοπού χωρίς ενδοιασμούς για τα μέσα: Είναι σαν πήγαινε κανείς να σκότωνε τον πατέρα για να εξυπηρετήσει έγκαιρα το συμφέρον του γιού, ο οποίος είναι ακόμη στην κούνια

(Επιλογή από τα Maximen und Reflexionen - Μετ. Ν.Μ. Σκουτερόπουλος & Κλάους Μπέτσεν - Εκδόσεις Στιγμή)

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Ο Μπωντλαίρ για την ανθρώπινη φύση, την πρόοδο, την ψήφο, τις αφίσες...

 Πορτρέτο του Baudelaire από τον Gustave Courbet

Επιλογή από τα Journaux Intimes
(Εκδόσεις Στιγμή, Μετ. Ευρ. Παπάζογλου)

Τί πιο ανόητο από την Πρόοδο, εφόσον ο άνθρωπος, όπως αποδεικνύεται , από όσα συμβαίνουν καθημερινά, είναι πάντοτε όμοιος και ίσος με τον άνθρωπο, δηλαδή πάντοτε σε άγρια κατάσταση. Τί είναι οι κίνδυνοι του δάσους και του λιβαδιού μπροστά στις καθημερινές συρράξεις και συγκρούσεις του πολιτισμού; Είτε ο άνθρωπος τυλίγει το θύμα του σε πολυσύχνασυο δρόμο, είτε καρφώνει τη λεία του μέσα σε παρθένα δάση, δεν είναι άραγε ο αιώνιος άνθρωπος, δηλαδή το τελειότερο αρπακτικό ζώο;

Ο κόσμος πορεύεται χάρη στην Παρανόηση.
- Μόνο χάρη στην καθολική παρανόηση όλος ο κόσμος έρχεται σε συμφωνία.
- Γιατί αν, κατά κακή τύχη, καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συμφωνήσουμε.

Ο πνευματώδης άνθρωπος, εκείνος που ποτέ του δεν θα ταιριάξει με κανέναν, οφείλει να προσπαθήσει να τέρπεται συζητώντας με ηλιθίους και διαβάζοντας κακά βιβλία. Έτσι θα αντλήσει πικρές απολαύσεις  που θα αντισταθμίσουν με το παραπάνω την κόπωσή του.

Τί σκέφτομαι για την ψήφο και για το εκλογικό δικαίωμα. Δικαιώματα του ανθρώπου.
Τί φαύλο υπάρχει σ' οποιαδήποτε λειτούργημα.
Ένας δανδής δεν κάνει τίποτα.
Φαντάζεστε έναν δανδή να μιλάει στον λαό με άλλο σκοπό εκτός για να τον χλευάσει;

Δεν υπάρχει άλλη κυβέρνηση λογική και στέρεη εκτός από την αριστοκρατική.

Η απέραντη ναυτία των αφισών.

Μόνο τρια αξιοσέβαστα όντα υπάρχουν:
Ο ιερέας, ο πολεμιστής, ο ποιητής. Γνωρίζω, σκοτώνω και δημιουργώ.
Οι άλλοι άνθρωποι υπόκεινται σε φόρους και σε αγγαρείες, είναι φτιαγμένοι για τον στάβλο, δηλαδή για να ασκούν ό,τι ονομάζεται επαγγέλματα.

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Οι εκλογές προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία στους ηλίθιους να βλάψουν όλους τους άλλους

Francisco Goya, Disparate Femenino

Οι εκλογές προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία στους ηλίθιους να βλάψουν όλους τους άλλους, χωρίς να αποκομίσουν κάποιο κέρδος από την ενέργεια τους. Εκπληρώνουν αυτόν το σκοπό, συνεισφέροντας στη διατήρηση του ποσοστού των ηλιθίων μεταξύ των προσώπων που βρίσκονται στην εξουσία.

Αποσπάσματα απο το "Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας" του C.M. Cipolla


Βλακεία και δύναμη

Όπως όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, ακόμα και οι βλάκες επιδρούν πάνω στα άλλα άτομα ποικιλοτρόπως. Μερικοί ηλίθιοι προκαλούν φυσιολογικά μόνο περιορισμένες απώλειες, ενώ άλλοι καταφέρνουν να προξενήσουν τρομαχτικές ζημιές όχι μόνο σε ένα ή δύο άτομα, αλλά σε ολόκληρες κοινότητες ή κοινωνίες.
Το δυναμικό ενός ηλιθίου προσώπου για τη δημιουργία ζημιών εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες. Πριν απ'όλα από τον γενετικό παράγοντα....
Ο δεύτερος παράγοντας...προέρχεται από τη θέση ισχύος και εξουσίας που κατέχει μέσα στην κοινωνία. Ανάμεσα στους γραφειοκράτες , τους στρατηγούς, τους πολιτικούς, τους αρχηγούς κρατών και τους ανθρώπους της εκκλησίας βρίσκεται το χρυσό ποσοστό σ των κατά βάση ηλίθιων ατόμων, η ικανότητα των οποίων να ζημιώνουν τον πλησίον τους αυξήθηκε επικίνδυνα από τη θέση ισχύος που κατείχαν (ή κατέχουν).
....
Στο σύγχρονο βιομηχανικό κόσμο μας η τάξη και η κάστα χάνουν όλο και περισσότερο τη σημασία τους. Αλλά στη θέση της τάξης και της κάστας υπάρχουν τα πολιτικά κόμματα, η γραφειοκρατία και η δημοκρατία.
Στο εσωτερικό ενός δημοκρατικού συστήματος οι γενικές εκλογές αποτελούν ένα όργανο μεγάλης αποτελεσματικότητας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η σταθερή διατήρηση του τμήματος σ των ηλιθίων  (όπου σ, το ποσοστο των ηλιθίων μέσα στην κοινωνία, κατά τον συγγραφέα) ανάμεσα στους ισχυρούς.
....
Οι εκλογές προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία στους ηλίθιους να βλάψουν όλους τους άλλους, χωρίς να αποκομίσουν κάποιο κέρδος από την ενέργεια τους. Εκπληρώνουν αυτόν το σκοπό, συνεισφέροντας στη διατήρηση του ποσοστού των ηλιθίων μεταξύ των προσώπων που βρίσκονται στην εξουσία.

Η δύναμη της βλακείας

....
Ουσιαστικά οι ηλίθιοι είναι επικίνδυνοι και ολέθριοι, επειδή τα λογικά πρόσωπα το βρίσκουν δύσκολο να φανταστούν και να κατανοήσουν μια βλακώδη συμπεροφορά.
....
Ένα ηλίθιο πλάσμα θα σας καταδιώξει χωρίς λόγο, χωρίς ένα ακριβές σχέδιο, στους πιο απίθανους και αδιανόητους καιρούς και τόπους. Δεν υπάρχει κάποιος λογικό τρόπος να προβλέψει κανείς αν, πότε, πώς και γιατί ένα ηλίθιο πρόσωπο θα εξαπολύσει την επίθεση του.
Μπροστά σε ένα ηλίθιο πρόσωπο, είναι κανείς ολοκληρωτικά στο έλεός του.

Αυτό εννοούσαν ο Ντίκενς κι ο Σίλερ, όταν ο ένας διαβεβαίωνε ότι "με τη βλακεία και την καλή πέψη μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει πάρα πολλά πράγματα" κι ο άλλος ότι "ενάντια στη βλακεία κι οι ίδιο οι Θεοί πολεμάνε μάταια".