t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Δευτέρα 30 Μαΐου 2022

Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα...

Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω;
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό του τίποτα
με ελάχιστα...

Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ
Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ’ αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο;
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω;
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.

Τρίτη 17 Μαΐου 2022

.. μέχρι να καταρρεύσει στο τίποτα...

 Η δόξα είναι σαν ένας κύκλος νερού
που δεν σταματά ποτέ να μεγαλώνει,
μέχρι να καταρρεύσει στο τίποτα.
Γουίλιαμ Σαίξπηρ
*
Glory is like a circle in the water,
which never ceaseth to enlarge itself,
till, by broad spreading, it disperse to naught.
William Shakespeare 

                                   Γιάννης Σταύρου, Τελευταίο δρομολόγιο

Τετάρτη 4 Μαΐου 2022

Ανθρώπινη Κωμωδία...

".. Ο πρώτος έμοιαζε να ' ναι αγαθός συγκρινόμενος μ' αυτόν το νέο, ξερό και αδύνατο άντρα που μαστίγωνε τον αέρα μ' ένα μπαστούνι του οποίου η χρυσή λαβή άστραφτε στον ήλιο. Ο πρώτος μπορούσε να αποκεφαλίσει κάποιον με τα ίδια του τα χέρια, αλλά ο δεύτερος ήταν ικανός να τυλίξει μέσα στα νήματα της συκοφαντίας και της ίντριγκας την αθωότητα, την ομορφιά, την αρετή, να τις πνίξει ή να τις δηλητηριάσει ψυχρά. Ο ροδοκόκκινος άντρας θα ' χε παρηγορήσει το θύμα του με καλαμπούρια, ο άλλος ούτε καν θα ' χε χαμογελάσει. Ο πρώτος ήταν σαράντα πέντε ετών και θα ' πρεπε να αγαπάει το καλό φαγητό και τις γυναίκες... Αυτού του είδους οι άντρες έχουν όλα τα πάθη που τους κάνουν σκλάβους της δουλειάς τους. Αλλά ο νεαρός ήταν χωρίς πάθη και βίτσια. Αν ήταν σπιούνος, ανήκε στη διπλωματία και δούλευε γι ' αυτή καθ ' εαυτήν την τέχνη της σπιουνιάς. Ο ένας συνελάμβανε την ιδέα, ο άλλος την εκτελούσε· ο ένας ήταν η ιδέα, ο άλλος ήταν η μορφή... "
 
Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Μια σκοτεινή υπόθεση (1841)
Μετ. Νάγια Παπασπύρου-Υφαντή, Εκδ. Κριτική (σελ. 28)
 
                                      Φρανσίσκο Γκόγια, Ο Μέγας Τράγος (1823)