t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

τι αφέλεια τι ευπιστία...

Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε.

Το πιάνο μου κι εγώ

είμαστ’ εδώ πολύ καλά

εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες

αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου

και ιδίως

μακριά επιτέλους

από κάθε προοπτική πνιγμού...

Γιάννης Βαρβέρης (1955-25/5/2011)

Γιάννης Βαρβέρης

Ιωάννης της Κλίμακος, Ι

Είμαι ανεβασμένος πάνω σε μια σκάλα
και κοιτώ τον κόσμο
πίσω από τον φράχτη.
Σκοπεύω για τους συνανθρώπους μου
τούτης της όχθης
της άλλης να φωτογραφίσω τα μεράκια
ό,τι κινείται δηλαδή με σχετική ζωηράδα:
καΐκια φευγαλέα φώτα γιορτών πλοίων
σεκλέτια αφραγκίες και μεζεκλίκια
ανθρώπους αξεδιάλυτους των μπαρ
τους ίδιους καθώς τρέχουν να κρυφτούν
σε υπόστεγα θυέλλης κηδειών γάμων
πολιτικής αντάρας
κι άλλα
της οπτασίας
της Ιστορίας
τρεχάτα γεγονότα
αλλά πάνω στη σκάλα
σαν να τα βλέπω τώρα επί ματαίω
τρέμουν τα γόνατα
και πρέπει να κατέβω
μ’ ένα μονάχα δίλημμα:
ήταν η σκάλα μου ασταθής
ή οι εικόνες μου άστατες
και δεν φωτογραφίζονται.

Εορταστική περίληψη του κόσμου

Ζώα προθυμότατα κι ευέλικτα φυτά
αγνές αυγές χαδιάρικοι νοτιάδες
κερήθρες μυστηρίου θροΐσματα στοιχειών
κι εν μέσω
άνθρωποι πρόσχαροι
χλιδής και μέθης.

Μόλις εβγήκαν
αμέσως διάβασαν τους χάρτες στα ψηλαφητά
ανάστησαν με υπομονή πόλεις και ζούγκλες
και βάλαν τα καλά τους:
τι χρώματα ζωηρά τι κέφια έγχρωμα
και τι πετάγματα κι ανθοφορίες
αύρες λιτές και σώματα σαν αύρες
όλα κι όλοι πανέτοιμοι για Κυριακές.

Που όμως
όπως οι θάλασσες προς τις στεριές
έτσι κι αυτές
άρχισαν να μετατοπίζονται
Δευτέρες μαστορεύοντας, Τρίτες και Πέμπτες.

Και τώρα
τι μέγα λάθος ενδυματολογικό
τι πίκρας πρίμο αγέρι
τι αφέλεια
τι ευπιστία.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Η ανοησία, τ' αμάρτημα, η απληστία κι η πλάνη...

Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη
κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας...

Αφιερωμένο στις μέρες μας και στον σύγχρονο κόσμο...


Hieronymus Bosch, Χριστός αίρων τον Σταυρόν, (1450-1516)

Σαρλ Μποντλέρ


Στον αναγνώστη

Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη
κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας,
κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας θρέφουμε στὴν ψυχή μας,
καθὼς ποὺ θρέφουν πάνω τους τὶς ψεῖρες οἱ ζητιάνοι.

Στὰ μετανιώματα ἄναντροι κι ἁμαρτωλοὶ ὡς τὴν ἄκρια,
ζητᾶμε πληρωμὴ ἀκριβὴ γιὰ κάθε μυστικό μας
καὶ ξαναμπαίνουμε εὔκολα στὸ βοῦρκο τὸν παλιό μας,
θαρρώντας πὼς ξεπλένεται μὲ τὰ δειλά μας δάκρυα.

Πάνω ἀπ᾿ τὸ προσκεφάλι μας ὁ Σατανᾶς γερμένος
πάντα στὰ μάγια τοῦ κακοῦ τὸ νοῦ μας νανουρίζει,
τὴ πιὸ ἀτσαλένια θέληση μεμιᾶς τὴν ἐξατμίζει,
αὐτὸς ὁ Μέγας χημικός, ὁ Τετραπερασμένος.

Ὁ Διάολος, τὸ νῆμα αὐτὸς κρατᾶ ποὺ μᾶς κουνᾶ!
Τὰ πράματα τὰ βρωμερὰ πιότερο τ᾿ ἀγαπᾶμε,
κι ὅλο καὶ πρὸς τὴ Κόλαση κάθε στιγμὴ τραβᾶμε,
μὲ δίχως φρίκη, ἀνάμεσα στὸ σκότος ποὺ βρωμᾶ.

Σὰν τὸ φτωχὸ ξεφαντωτὴ ποὺ πιπιλᾶ μὲ ζάλη
μιᾶς παλιᾶς πόρνης ἀγκαλιὰ πολιομαρτυρισμένη,
κλεφτάτα ἁρπάζουμε κι ἐμεῖς καμιὰ ἡδονὴ θλιμμένη,
ποὺ τήνε ξεζουμίζουμε σὰ σάπιο πορτοκάλι.

Σὰν ἕνα ἑκατομμύριο σκουλήκια, μυρμηγκώντας,
μὲς στὸ μυαλό μας κραιπαλοῦν τοῦ Δαίμονα τὰ πλήθη,
κι ὅταν ἀνάσα παίρνουμε, ὁ Θάνατος στὰ στήθη
σὰν ἄϋλος ποταμὸς κυλᾶ, σιωπηλὰ θρηνώντας.

Ἂν τὸ φαρμάκι κι ἡ φωτιὰ κι ἡ βιὰ καὶ τὸ μαχαίρι
δὲν ἔχουνε τὰ φανταχτὰ κεντίδια ἀκόμα κάνει
στὸ πρόστυχο τῆς μοίρας μας ἄθλιο καραβοπάνι,
εἶναι ποὺ λείπει ἀπ᾿ τὴ ψυχὴ τὸ θάρρος κι ἀπ᾿ τὸ χέρι.

Μὰ μὲς στὶς σκύλες, τοὺς σκορπιούς, τὰ φίδια, τὰ τσακάλια,
τοὺς πάνθηρες, τοὺς πίθηκους, τοὺς γύπες, τὰ θηρία
ποὺ γρούζουν, σέρνουνται, ἀλυχτοῦν κι οὐρλιάζουν μὲ μανία
μέσ᾿ στῶν παθῶν μας τὸ κλουβί, προβαίνει ἀγάλια,
θεριὸ πιὸ βρώμικο, κακό, τὴν ἀσκημιὰ νὰ δείξει!

Κι ἂ δὲ σαλεύει κι οὔτε ἀκούει κανένας τὸ οὐρλιαχτό του,
ὅλη γῆς θὰ ρήμαζε, καὶ στὸ χασμουρητό του
θὰ ῾θελε νὰ κατάπινε τὸν κόσμο -αὐτὸ ῾ναι ἡ πλήξη!-
πού, μ᾿ ἕνα δάκρυ ἀθέλητο στὰ μάτια τῆς κοιτάζεις,
καθὼς καπνίζει τὸν οὐκᾶ, κρεμάλες νὰ στυλώνει.

Καὶ ξέρεις, ἀναγνώστη, αὐτὸ τὸ τέρας πῶς δαγκώνει!
Ὦ ἀναγνώστη ὑποκριτή, ἀδέρφι ποὺ μοῦ μοιάζεις!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Για το γνωστό σύμπαν...

Για να συνειδητοποιήσουμε το απειροελάχιστο ίχνος μας στον κόσμο και την ζωϊκή μας προέλευση...

Ένα βίντεο για το γνωστό σύμπαν...

Το βίντεο ξεκινάει από τα Ιμαλάϊα για να φτάσει στο απώτατο άκρο του Κόσμου και στην αρχή του, το Big Bang. Έναν Κόσμο που περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα μόνο στον Γαλαξία μας, και κατά προσέγγιση 125 δισεκατομμύρια γαλαξίες (εκ των οποίων μόνο οι 3.000 είναι ορατοί). Έναν Κόσμο που έχει διάμετρο περίπου 40 δισεκατομμύρια έτη φωτός, ενώ το παρατηρήσιμο Σύμπαν είναι μόνο 13.7 δισ. έτη φωτός. Άρα μπορούμε να δούμε ένα απειροελάχιστο μόνο κομμάτι του Σύμπαντος. Πώς λοιπόν να πιστέψουμε ότι η Γη μας είναι ο μοναδικός τόπος με συνθήκες κατάλληλες για την ‘σπορά’ της όποιας ζωής;

(Το βίντεο φτιάχτηκε από αστροφυσικούς του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη)



Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη...

Τα γεγονότα της Αθήνας, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η κανιβαλική σκευωρία κατά του Στρος Καν καταδεικνύουν όχι μόνο τη φρίκη των ημερών αλλά και προετοιμάζουν το παγκόσμιο σφαγείο ...

Οι αναλύσεις δεν αρκούν. Το καλλιτεχνικό έργο θα εκφράσει την ολιστική σημασία των πραγμάτων...

Η ανθρώπινη φύση στους στίχους και στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη διαγράφει το επίκαιρο και το διαχρονικό μοναδικά...

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο


Στίχοι: Χατζιδάκις Μάνος
Μουσική: Χατζιδάκις Μάνος


Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.

Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
από εχθρούς και από πιστούς.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μέσα οι νιες.

Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροϊδεύουν τον παπά
του φοράνε όλα τα άμφια
και το παν στην αγορά.

Έλα κόρη της σελήνης,
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλικάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.

Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και ο,τι αρπάξουν δεν θα μείνει
γιατί ευθύς μελαγχολούν.

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς...

Κάπως έτσι θα συμβούλευε ο ποιητής την Περσεφόνη, εάν επιθυμούσε να επισκεφτεί τον εφιαλτικό κόσμο μας...

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Νίκος Γκάτσος

Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Ταξίδι στο παρελθόν...

Καθώς είναι αδύνατο να ξεφύγουμε από τη σημερινή κατάσταση - μάλιστα θα πηγαίνουμε από το χειρότερο στο πιο χειρότερο, ως άπατο βαρέλι...

Καταλήγουμε ότι μόνη λύση είναι το ταξίδι στον χρόνο...

Web

Όχι βέβαια στο μέλλον - εκεί θα βρούμε από την απόλυτη φρίκη μέχρι την απόλυτη ανυπαρξία...

Αλλά στο παρελθόν, στο κοντινο παρελθόν. Συγκεκριμένα, σαλπάρουμε για μεσοπόλεμο! Μας αρέσει η αισθητική του πάνω απ' όλα...

Ν' απολαύσουμε τις νύχτες στην Ακρόπολη του Σεφέρη, τις κρητικές παραλίες του Καζαντζάκη, τις δελφικές γιορτές του Σικελιανού (κι ας μην είναι απόλυτα του γούστου μας), ένα ραντεβού τετ α τετ με το νεαρό Σιοράν...

Κι όποιος το θεωρεί ανέφικτο, τον πληροφορούμε ότι η στιγμή πλησιάζει...

Ταξιδεύοντας με το σωματίδιο Higgs

( Πηγή: Physics4u )

Εάν είναι σωστή η τελευταία θεωρία των Tom Weiler και Chui Man Ho, Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC θα μπορούσε να είναι η πρώτη μηχανή που μπορεί να αναγκάσει την ύλη να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία ο LHC θα μπορούσε να δημιουργήσει το Higgs-singlet, ένα σωματίδιο που θα μπορούσε να εμφανιστεί πριν από την σύγκρουση που το παρήγαγε.

«Η θεωρία μας πάει μακριά," παραδέχτηκε ο Weiler, ο οποίος είναι καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt, "αλλά δεν παραβιάζει κανένα νόμο της φυσικής ή πειραματικούς περιορισμούς."

Ένας από τους κύριους στόχους του επιταχυντή είναι να βρει το άπιαστο μέχρις στιγμής μποζόνιο Higgs: το σωματίδιο που οι φυσικοί επικαλούνται για να εξηγήσουν γιατί τα σωματίδια, όπως νετρόνια, πρωτόνια και ηλεκτρόνια έχουν μάζα. Αν ο επιταχυντής καταφέρει να παράγει το μποζόνιο Higgs, ορισμένοι επιστήμονες προβλέπουν ότι θα δημιουργήσει ένα δεύτερο σωματίδιο, το οποίο ονομάζεται singlet Higgs, την ίδια στιγμή.

Σύμφωνα με τη θεωρία των Weiler και Ho, το τελευταίο σωματίδιο θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να πηδήξει σε μια επιπλέον, πέμπτη διάσταση, όπου μπορεί να κινείται είτε προς τα εμπρός είτε προς τα πίσω στο χρόνο και να επανεμφανίζεται στο μέλλον ή στο παρελθόν.

"Ένα από τα ελκυστικά πράγματα σχετικά με αυτό το ταξίδι στο χρόνο είναι ότι αποφεύγει όλα τα μεγάλα παράδοξα”, λέει ο Weiler. "Επειδή το ταξίδι στο χρόνο περιορίζεται σε αυτά τα ειδικά σωματίδια, δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και να δολοφονήσει τους γονείς, προτού ο ίδιος γεννηθεί, για παράδειγμα. Ωστόσο, αν οι επιστήμονες μπορούσαν να ελέγξουν την παραγωγή του singlet Higgs, θα έχουν τη δυνατότητα να στέλνουν μηνύματα στο παρελθόν ή στο μέλλον. "

Η δοκιμασία της θεωρίας των ερευνητών θα είναι το κατά πόσον οι φυσικοί που παρακολουθούν τον επιταχυντή αρχίσουν να βλέπουν να εμφανίζονται αυτόματα αυτά τα παράξενα σωματίδια Higgs singlet αλλά και τα προϊόντα της διάσπασης τους. Αν το κάνουν, τότε οι Weiler και Χο θεωρούν ότι θα έχουν παραχθεί από σωματίδια που ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, για να εμφανιστούν πριν τη σύγκρουση που τα δημιούργησε.

Η θεωρία των Weiler και Ho βασίζεται στη Μ-θεωρία, μια «θεωρία των πάντων». Μια μικρή ομάδα θεωρητικών φυσικών έχουν αναπτύξει τη Μ-θεωρία σε σημείο που να μπορεί να φιλοξενήσει τις ιδιότητες όλων των γνωστών υποατομικών σωματιδίων και των δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της βαρύτητας. Όμως, απαιτεί 10 ή 11 διαστάσεις αντί να τις γνωστές μας τέσσερις. Αυτή η άποψη έχει οδηγήσει τους θεωρητικούς να προτείνουν ότι το Σύμπαν μας μπορεί να είναι σαν μία τετραδιάστατη μεμβράνη ή "βράνη", που επιπλέει σε έναν πολυδιάστατο χωρόχρονο που ονομάζεται «bulk».

Σύμφωνα με την άποψη αυτή, οι βασικές δομικές μονάδες του σύμπαντος είναι μονίμως κολλημένες στην βράνη και έτσι δεν μπορούν να ταξιδέψουν σε άλλες διαστάσεις. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες εξαιρέσεις. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η βαρύτητα, για παράδειγμα, είναι πιο ασθενής από τις άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις, διότι διαχέεται σε άλλες διαστάσεις. Μια άλλη πιθανή εξαίρεση είναι το πιθανολογούμενο σωματίδιο singlet Higgs, το οποίο θα αντιδράει στην βαρύτητα, αλλά όχι σε κάποια από τις άλλες βασικές δυνάμεις. Δηλαδή, ενώ όλα τα γνωστά σωματίδια και δυνάμεις είναι περιορισμένες σε μια τετραδιάστατη βράνη, το Higgs-singlet και η βαρύτητα έχουν την δυνατότητα να “διαχέεται” σε άλλες διαστάσεις.

Ο Weiler ξεκίνησε να εξετάζει το ταξίδι στο χρόνο πριν από έξι χρόνια για να εξηγήσει κάποιες ανωμαλίες, που είχαν παρατηρηθεί σε διάφορα πειράματα με τα νετρίνα. Τα νετρίνα είναι σωματίδια φάντασμα, επειδή αντιδρούν πολύ πολύ σπάνια με τη συνηθισμένη ύλη: Τρισεκατομμύρια νετρίνα διαπερνούν το σώμα μας κάθε δευτερόλεπτο, ωστόσο εμείς δεν τα αισθανόμαστε, επειδή αυτά δεν μπορούν να αντιδράσουν.

Ο Weiler και οι συνεργάτες του Heinrich Pas και Sandip Pakvasa από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης έλυσε το πρόβλημα των ανωμαλιών, υποθέτοντας ότι υπάρχει ένα υποθετικό σωματίδιο που ονομάζεται άγονο (sterile) νετρίνο . Στη θεωρία , τα άγονα νετρίνα είναι ακόμη λιγότερο ανιχνεύσιμα από όσο τα κανονικά νετρίνα, επειδή αυτά αλληλεπιδρούν μόνο με τη βαρυτική δύναμη. Το αποτέλεσμα αυτής της άποψης είναι ότι τα άγονα νετρίνα είναι ένα άλλο σωματίδιο που δεν είναι συνδεμένο με τη βράνη και έτσι θα πρέπει να είναι σε θέση να ταξιδεύει κι αυτό μέσω των επιπλέον διαστάσεων.

Οι Weiler, Pas και Pakvasa πρότειναν πως τα άγονα νετρίνα ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως επειδή συντομεύουν τις διαδρομές τους ταξιδεύοντας μέσω των επιπλέον διαστάσεων. Σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις όπου το ταξίδι που γίνεται γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, είναι ισοδύναμο με τα να ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο. Αυτό οδήγησε στους φυσικούς στην θεωρητική και παράξενη σφαίρα του ταξιδιού μέσα στον χρόνο.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Άλντους Χάξλεϋ & Τζορτζ Όργουελ

Μάλλον και οι δύο επαληθεύτηκαν...

Καθώς η εποχή δεν περιέχει μόνο διασκέδαση κι εκφυλισμό, αλλά και μεγάλο αδελφό...

Κι ατελείωτη βαρβαρότητα και παρακμή και μεσαίωνα...

Οι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας, και οι κομικατζήδες, αποδείχτηκαν συχνά πιο προβλεπτικοί και οξυδερκείς από πολλούς θεωρητικούς της φιλοσοφίας σχετικά με την εξέλιξη μας...





























Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Σοῦ στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους...

ένα κήπο να περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μια πλούσια πράσινη φραγή να μην σε βρίσκει ο άνεμος...

Αφιερωμένο στη Γιώτα...

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ἐπιστροφή

Μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
βρῆκα τὸ πατρικό μου σπίτι νὰ κοιτάζει,
μὲς ἀπ᾿ τὶς φυλλωσιές, σὰν ἄλλοτε, τὴ δύση.

-μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου.

Γοργὰ τὸ τζάκι ἡ μάνα μου τρέχει ν᾿ ἀνάψει.
Κ᾿ ἐνῷ ἀπ᾿ τὴν πόρτα βλέπω τὶς γλυκές του λάμψεις,
μὲ σπαραγμὸ κρατώντας τὴ βαριὰ καρδιά μου
δὲ μπαίνω μέσα. Ἀπέξω κάθομαι καὶ κλαίω...


Νικηφόρος Βρεττάκος (1913-1991)

Σοῦ στήνω μία καλύβα

Σοῦ στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
ἕνα κῆπο νὰ περπατᾷς,ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
μιὰ πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
ποὺ βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
Σοῦ στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
νὰ σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
νὰ γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

Γαλήνη

Κρεμάστη ἀνάστροφα ἡ σελήνη πάνω στὸ χάος τὸ γαλανὸ
κι ὁ θεὸς προσμένει τὸ θεό του σὰν ἄνθρωπος στὸν οὐρανό.