Τα ωραία πράγματα δεν αντέχουν την περιγραφή...

Το ωραίο είναι ηθικό. Αυτό είναι όλο, τίποτε περισσότερο.

 

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη με πανσέληνο, λάδι σε καμβά

Γκυστάβ Φλωμπέρ
Αφορισμοί

Ο κόσμος είναι το έργο ενός Θεού σε παραλήρημα.

Η λέξη δεν λείπει ποτέ όταν κατέχεις τη ιδέα.

Βρίσκουμε καταφύγιο στη μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που ονειρευτήκαμε.

Τα καλύτερα στη ζωή περνάνε λέγοντας «είναι πολύ νωρίς», και μετά «είναι πολύ αργά».

Το να δίνεις στο κοινό πληροφορίες για τον εαυτό σου είναι μια μικροαστική εμμονή στην οποία πάντα αντιστεκόμουν.

Το να γράφεις Ιστορία είναι σαν να πίνεις έναν ωκεανό και να κατουράς όσο ένα φλιτζάνι.

Όσο περισσότερες λέξεις υπάρχουν στον τοίχο μιας γκαλερί δίπλα σε έναν πίνακα, τόσο χειρότερος ο πίνακας.

Τα ωραία πράγματα δεν αντέχουν την περιγραφή.

Τίποτε δεν είναι πιο ταπεινωτικό από το να βλέπεις ηλίθιους να πετυχαίνουν σε δραστηριότητες στις οποίες εμείς έχουμε αποτύχει.

Το ωραίο είναι ηθικό. Αυτό είναι όλο, τίποτε περισσότερο.

Και τώρα, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ανούσια ζωή που ζούσε ήταν η ευτυχία που είχε ονειρευτεί.

Η ηλιθιότητα, ο εγωισμός και η καλή υγεία είναι τα τρία συστατικά της ευτυχίας.

Ο συγγραφέας στη δουλειά του πρέπει να είναι σαν τον Θεό στο σύμπαν: πανταχού παρών αλλά παντού αόρατος.

Δεν πρέπει ποτέ να σκεφτόμαστε την ευτυχία, επειδή αυτό προσελκύει τον διάβολο, που είναι αυτός που επινόησε αυτήν την έννοια για να κάνει το ανθρώπινο γένος να λυσσομανάει..

Για να ζήσει κανείς ευτυχισμένος χρειάζεται καλή υγεία, εγωισμό και βλακεία· αν όμως λείπει η βλακεία, τα άλλα δύο μόνα τους πάνε στράφι.

Τα Διηγήματα του Νίκου ΜΙχαλόπουλου!

11+1 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ & 
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
Του αρχιτέκτονα Νίκου Μιχαλόπουλου

Φίλε Νίκο, 
πάντα χαίρομαι την οξυδέρκεια, την σκέψη, τον σαρκασμό, το χιούμορ σου!!!
".. Διαβάζοντας τα, τότε θα αισθανθείτε και τον τρόμο: Για το παρόν αλλά και το επερχόμενο μέλλον..."


 

Σέβομαι τους νεκρούς, και όταν ακόμη είναι ζωντανοί...

Στην Ελλάδα άπαντες οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσιν τους έχοντες πτερά.

 

Γιάννης Σταύρου, Πεπρωμένο, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Εμμανουήλ Ροίδης
Αποφθέγματα

Είς νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων.

Στην Ελλάδα άπαντες οι έχοντες ονύχια αγωνίζονται να σπαράξωσιν τους έχοντες πτερά.

Πλατωνικός έρωτας ίσον μαλακόν παξιμάδιον δια τους μη έχοντας οδόντας.

Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.

Απαραίτητος όρος αρμονικής συμβιώσεως με γυναίκα φιλάρεσκον είναι ν’ αποκρύπτη τις επιμελώς δύο τινά: τα εννέα δέκατα της αγάπης του και το ήμισυ τουλάχιστον της περιουσίας του.

Σέβομαι τους νεκρούς, και όταν ακόμη είναι ζωντανοί.

Ο Έλλην προτιμά συνήθως την ομαλωτέραν οδόν, έστω και άγουσαν εις βάραθρον.

Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας.

Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή.
(για διατελέσαντα υπουργό)

Όταν έχει κανείς το δικαίωμα να λαθεύει απεριόριστα, είναι βέβαιος πως κάποτε θα πετύχει.

Όπως όλοι οι Εσκιμώοι αλιείς, όλοι οι Άραβες ιππείς, και όλοι οι αρχαίοι Πάρθοι τοξόται, ούτως και όλοι οι σημερινοί Έλληνες είναι πολιτευταί, όλοι ψηφοθήραι, όλοι κομματάρχαι και εκ τούτου και κάπως ρήτορες εξ ανάγκης!

Εξειδίκευση είναι η διέξοδος της άγνοιας προς μίαν κατεύθυνσιν.

Η θέσις των παρ’ ημίν πολιτευομένων πολύ ομοιάζει την των αυτοκρατόρων της Βυζαντινής Ρώμης, οίτινες προς κατάληψιν του θρόνου συνεμάχουν μετά Φράγκων, Τούρκων και Βουλγάρων, εις ους αυτοί τε και οι υπήκοοι αυτών επλήρωνον έπειτα λύτρα.

Η θεία πρόνοια παραθέτει ημίν ως επιδόρπιον παν ό,τι δύσπεπτον και αηδές, τας ρυτίδας, την ποδάγραν, την πλήξιν και την εγκατάλειψιν.

Όταν η ηχώ της μας φτάσει το βράδυ...

on rêve mieux la nuit.
La nuit, tout devient plus intense, plus vrai
*
Ονειρεύεσαι καλύτερα τη νύχτα.
Τη νύχτα, όλα γίνονται πιο έντονα, πιο αληθινά. 

 

Γιάννης Σταύρου, Νύχτα στο λιμάνι, λάδι σε καμβά

Ελί Βιζέλ
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τη νύχτα

Δεν χρειάζεται να φοβάσαι τη νύχτα.
Η νύχτα είναι πιο καθαρή από την ημέρα.
Σκέφτεσαι καλύτερα, αγαπάς καλύτερα,
Ονειρεύεσαι καλύτερα τη νύχτα.
Τη νύχτα, όλα γίνονται πιο έντονα, πιο αληθινά.
Μια φράση που προφέρεται την ημέρα
Παίρνει ένα διαφορετικό νόημα,
Πιο βαθύ, πιο μακρινό,
Όταν η ηχώ της μας φτάσει το βράδυ.
*
Elie Wiesel
Il ne faut pas avoir peur de la nuit

Il ne faut pas avoir peur de la nuit.
La nuit est plus pure que le jour.
On pense mieux, on aime mieux,
on rêve mieux la nuit.
La nuit, tout devient plus intense, plus vrai.
Une phrase prononcée le jour
prend un sens différent,
plus profond, plus lointain,
quand son écho nous parvient la nuit.

(*) η πρόχειρη μετάφραση δική μου

τ’ απαράμιλλα κύματά σου...

Ainsi, les êtres humains, ces vagues vivantes, meurent l'un après l'autre...
*
Ακριβώς όπως πεθαίνουν και τ’ ανθρώπινα πλάσματα, τα ζώντα κύματα, το ένα μετά το άλλο...

 

Γιάννης Σταύρου, Στο κύμα, λάδι σε καμβά

Le Comte de Lautréamont
LES CHANTS DE MALDOROR - Chant premier 

.. tes vagues incomparables, avec le sentiment calme de ta puissance éternelle. Elles se suivent parallèlement, séparées par de courts intervalles. À peine l'une diminue, qu'une autre va à sa rencontre en grandissant, accompagnées du bruit mélancolique de l'écume qui se fond, pour nous avertir que tout est écume. (Ainsi, les êtres humains, ces vagues vivantes, meurent l'un après l'autre, d'une manière monotone; mais, sans laisser de bruit écumeux)...
*
Κόμης του Λωτρεαμόν
ΜΑΛΝΤΟΡΟΡ - Άσμα πρώτο

.. τ’ απαράμιλλα κύματά σου, με το αδιατάρακτο συναίσθημα της παντοτινής σου ισχύος. Το ένα πίσω από το άλλο, παράλληλα πορεύονται τα κύματα, με μικρά διαστήματα ενδιαμέσως. Μόλις το ένα καταπέσει, έρχεται άλλο να το βρει δυναμωμένο, με συνοδεία το μελαγχολικό απόηχο του αφρού που λιώνει, θυμίζοντάς μας ότι όλα είναι αφρός. (Ακριβώς όπως πεθαίνουν και τ’ ανθρώπινα πλάσματα, τα ζώντα κύματα, το ένα μετά το άλλο, κατά τρόπο μονότονο, αλλά χωρίς ν’ αφήνουν πίσω τους ήχο αφρού.)...

( Μετ. Στρατής Πασχάλης)

μπορεί να ρθώ απ' τα πέλαγα...

Tης Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Nα μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά...

Γιάννης Σταύρου, Ανατολή στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, λάδι σε καμβά

Καββαδίας Νίκος
Θεσσαλονίκη II    

Στη Mυρτώ Kουμβακάλη

Tράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Xορτιάτης
κι' ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
Γραφή από τρεις και μούγινες μοτάρι και καρφί.
Mε έριχνε η Tούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.

Tη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτι
την έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.
Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.
Tα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.

Kαι τί δεν έχω υποσχεθεί και τί δεν έχω τάξει,
μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ
―της Άγρας τα μακριά σαριά, του Σάντουν το μετάξι―
και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.

Tο δαχτυλίδι πούφερνα μου τόκλεψε η Oράγια.
Tον παπαγάλο ― μάδησε κι' έπαψε να μιλεί.
Aς εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,
κι' ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί.

Tίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει, ―
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Eμούτζωσε τη θάλασσα και τήνε κατουράει.

Tης Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Nα μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Kι' αν κάποια στην Kαλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
μπορεί να ρθώ απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.

Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο

Οι ορίζοντες θα μ’ έχουν πνίξει. Σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη, αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη...

 

 

Γιάννης Σταύρου, Μαύρα πεύκα (λεπτομέρεια), λάδι σε καμβά

 

Κώστας Καρυωτάκης

Εμβατήριο

πένθιμο και κατακόρυφο

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους. Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε. Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ’ναι ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας, ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα, λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος, πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!) Όνειρο ανάγλυφο, θα ’ρθώ κοντά σου κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ’ έχουν πνίξει. Σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη, αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω τ’ ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι. Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι, πολύ θ’ αρέσω.

ΟΧΙ στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών!

Ανέτειλε σήμερα ο ήλιος και μάτωσε ο Θερμαϊκός...
Η καρδιά της πατρίδας χτυπάει στη Μακεδονία! Η Μακεδονία σημαίνει Ελλάδα!

 

Γιάννης Σταύρου, Ανατολή στον Θερμαϊκό, λάδι σε καμβά

κόρακες και κόλακες...

... μας τριγυρίζουν κόρακες και κόλακες, που διαφέρουν 
στο λάμδα και στο ρο. 
Ο κόρακας τρώει πτώματα και ο κόλακας σε τρώει ζωντανό...
 
Δημήτρης Χορν

Γιάννης Σταύρου, Πορτρέτο Δημήτρη Χορν, μικτή τεχνική