".. Ο πρώτος έμοιαζε να ' ναι αγαθός συγκρινόμενος μ' αυτόν το νέο, ξερό και αδύνατο άντρα που μαστίγωνε τον αέρα μ' ένα μπαστούνι του οποίου η χρυσή λαβή άστραφτε στον ήλιο. Ο πρώτος μπορούσε να αποκεφαλίσει κάποιον με τα ίδια του τα χέρια, αλλά ο δεύτερος ήταν ικανός να τυλίξει μέσα στα νήματα της συκοφαντίας και της ίντριγκας την αθωότητα, την ομορφιά, την αρετή, να τις πνίξει ή να τις δηλητηριάσει ψυχρά. Ο ροδοκόκκινος άντρας θα ' χε παρηγορήσει το θύμα του με καλαμπούρια, ο άλλος ούτε καν θα ' χε χαμογελάσει. Ο πρώτος ήταν σαράντα πέντε ετών και θα ' πρεπε να αγαπάει το καλό φαγητό και τις γυναίκες... Αυτού του είδους οι άντρες έχουν όλα τα πάθη που τους κάνουν σκλάβους της δουλειάς τους. Αλλά ο νεαρός ήταν χωρίς πάθη και βίτσια. Αν ήταν σπιούνος, ανήκε στη διπλωματία και δούλευε γι ' αυτή καθ ' εαυτήν την τέχνη της σπιουνιάς. Ο ένας συνελάμβανε την ιδέα, ο άλλος την εκτελούσε· ο ένας ήταν η ιδέα, ο άλλος ήταν η μορφή... "
Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Μια σκοτεινή υπόθεση (1841)
Μετ. Νάγια Παπασπύρου-Υφαντή, Εκδ. Κριτική (σελ. 28)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου