Οι φυλλωσιές λικνίζουν τ' αεράκι,
σκιρτούν καθώς ο ήλιος βασιλεύει.,
σκαρώνουν ιστορίες με το φως...
Διονύσης Καψάλης
Όλα τα δειλινά του κόσμου
Αποσπάσματα
βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους
οι μοίρες οι ασυνάρτητες ποιος είδε
τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει,
να χάνεται για πάντα από τον κόσμο,
ξένη γη, στον ουρανό πιο ξένη;
*
Τόση ομορφιά, να ντρέπεσαι που βλέπεις.
*
Βράδυ που φέρνεις το παιδί στη μάνα
και κατεβάζει γάλα ο ουρανός.
*
Οι φυλλωσιές λικνίζουν τ' αεράκι,
σκιρτούν καθώς ο ήλιος βασιλεύει.,
σκαρώνουν ιστορίες με το φως
θεέ μου, τόση φιλαρέσκεια
και για τον κόσμο τίποτα, ούτε λέξη.
*
Ώσπου για μια στιγμή σωπαίνουν όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου