Ταξιδιώτη...

Ταξιδιώτη, ταξιδιώτη δέξου την επιστροφή,
Δεν έχει θέση πια σε σένα για τα καινούργια πρόσωπα,
Τ’ όνειρό σου σχεδιασμένο με τα πολλά τοπία,
Ας το να ξεκουραστεί μες στο καινούργιο σου περίγραμμα...
*
Voyageur, voyageur, accepte le retour,
Il n’est plus place en toi pour de nouveaux visages,
Ton rêve modelé par trop de paysages
Laisse-le reposer en son nouveau contour...

Γιάννης Σταύρου, Δύση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, λάδι σε καμβά

Ζυλ Συπερβιέλ
Ταξιδιώτη, ταξιδιώτη...

Ταξιδιώτη, ταξιδιώτη δέξου την επιστροφή,
Δεν έχει θέση πια σε σένα για τα καινούργια πρόσωπα,
Τ’ όνειρό σου σχεδιασμένο με τα πολλά τοπία,
Ας το να ξεκουραστεί μες στο καινούργιο σου περίγραμμα.

Γλίτωσε από τον ορίζοντα που όλο με θόρυβο σε διεκδικεί
Για να ακούσεις επιτέλους τη ζωντανή σου οχλοβοή
Που τώρα την φυλά με τις αψίδες της τις καταπράσινες
η φοινικιά που υποκλίνεται στις πηγές της ψυχής σου.

Μεταθανάτιο

Θα 'πρεπε να δώσουμε στους νεκρούς φράσεις καθημερινές
Λέξεις που με ευκολία πηγαίνουν απ’ τα χείλια μας στα αυτιά τους,
Λέξεις για να βαστούν συντροφιά
Όταν δεν είμαστε πια στη ζωή.
Βοηθείστε με, φίλοι μου, άνθρωποι,
Δεν είναι δουλειά μοναχά για έναν. Από τις μεταχειρισμένες φράσεις τριμμένες από τα χρόνια
Φράσεις δικές σας και δικές μου μα και των πατεράδων μας
Προπάντων για τους νεκρούς του πολέμου
Με τη μοίρα τους που εξερράγη Φράσεις διαλεγμένες προσεχτικά
Για να τους έχουν εμπιστοσύνη.
Τίποτε δεν είναι τόσο δειλό όσο ένας νεκρός
Αισθάνεται λιγάκι τον έξω αέρα
Και να που δυσπιστεί,
Φράσεις που πρέπει να τις βαστούμε έτοιμες
Για να τις τρίβουν λιγάκι στα χείλια τους
Και βρίσκοντας τες τόσο όμορφες από την μεγάλη τους χρήση
Αισθάνονται το μικρό πυρετό
Που μαζί του έχασε μια όμορφη μέρα την ανάμνηση των σκοταδιών
Και κοίταξε πίσω του.

(Μετ. Κώστας Ριτσώνης)

Jules Supervielle
Voyageur, Voyageur...

Voyageur, voyageur, accepte le retour,
Il n’est plus place en toi pour de nouveaux visages,
Ton rêve modelé par trop de paysages
Laisse-le reposer en son nouveau contour.

Fuis l’horizon bruyant qui toujours te réclame
Pour écouter enfin ta vivante rumeur
Que garde maintenant de ses arcs de vendeur
Le palmier qui s’incline aux sources de ton âme.