να μ’ αφήσουν ήσυχο...

Σήμερα το μόνο που ζητώ
Είναι να μ’ αφήσουν ήσυχο
Στον άνεμο
Στη λάμψη του ήλιου,
Με το μέλι στις πασχαλιές...
*
Today all I ask
is to be left alone
in the wind
in the sunshine,
with the honey on lilacs...

Γιάννης Σταύρου, Άνοιξη στον Υμηττό. λάδι σε καμβά

Ρέυμοντ Σούστερ
Όλο αυτό το αργό απόγευμα

Όλο αυτό το αργό απόγευμα
Οι άνεμοι του Μάη φυσώντας
Παίρνουν το μέλι απ’ τις πασχαλιές,
Οι ήχοι των κυμάτων ξεπλένουν
Μες απ’ τα ψηλότερα κλαδιά
Τη λεύκα μου.

Τέτοιες ώρες ειν’ αρκετό
Να είσαι απλά ζωντανός•
Θα δεχτώ τον θάνατο αύριο
Χωρίς πικρία.

Σήμερα το μόνο που ζητώ
Είναι να μ’ αφήσουν ήσυχο
Στον άνεμο
Στη λάμψη του ήλιου,
Με το μέλι στις πασχαλιές
Κάτω στον κήπο•
Ν’ αποκοιμηθώ μεθυσμένος
Απ’ το κουβεντολόι των μικρών πουλιών,
Απ’ την τόσο άφθονη πρασινάδα
Που ᾽ναι μαζεμένη πίσω απ’ τα μάτια μου.

(Μετ. Kώστας Λιννός)

Raymond Souster
All This Slow Afternoon

All this slow afternoon
the May winds blowing
honey of the lilacs,
sounds of waves washing
through the highest branches
of my poplar tree.

Enough in such hours
to be simple alive;
I will take death tomorrow
without bitterness.

Today all I ask
is to be left alone
in the wind
in the sunshine,
with the honey on lilacs
down the garden;

to fall asleep tired
of small birds’ gossip,
of so much greenness
pushed behind my eyes.