Ακόμα κι η νύχτα σου μοιάζει,
η μακρινή νύχτα που κλαίει
βουβά, βαθιά στην καρδιά,
και τ΄ άστρα περνούν κουρασμένα...

Γιάννης Σταύρου, Σε σκέψεις, λάδι σε καμβά 

Τσέζαρε Παβέζε

Το πρωί γυρίζεις πάντα

Η πρώτη αχτίδα της αυγής

ανασαίνει με το στόμα σου
στο βάθος των έρημων δρόμων.
Γκρίζο φως τα μάτια σου
γλυκές σταγόνες της αυγής
πάνω στους σκοτεινούς λόφους.
Το βήμα σου κι η αναπνοή σου
πλημμυρίζουν τα σπίτια
σαν τον άνεμο της αυγής.
Η πόλη ριγεί,
ευωδιάζουν οι πέτρες -
είσαι η ζωή, το ξύπνημα.

Άστρο χαμένο
στο φως της αυγής
ψίθυρος αύρας ,
θαλπωρή, ανάσα -
τελείωσε η νύχτα.

Είσαι το φως και το πρωί.


Στην C απο τον C..

Εσύ,
κατάστικτο χαμόγελο
στο παγωμένο χιόνι -
του Μάρτη άνεμε,
μπαλέτο κλαδιών
που χορεύουν στο χιόνι,
στενάζεις κι αστράφτουν
τα μικρά σου " όχι  "  -
λευκόποδη ελαφίνα
χαριτωμένη,
θα μπορούσα να μάθω
ακόμα
τη διαβατική χάρη
όλων των ημερών σου
την αιθέρια δαντέλα
όλων των δρόμων σου -
το αύριο είναι παγωμένο
κάτω στον κάμπο -
εσύ, κατάστικτο χαμόγελο,
εσύ, γέλιο αστραφτερό.


Τη νύχτα που κοιμήθηκες

Ακόμα κι η νύχτα σου μοιάζει,
η μακρινή νύχτα που κλαίει
βουβά, βαθιά στην καρδιά,
και τ΄ άστρα περνούν κουρασμένα.
Κάποιο μάγουλο αγγίζει άλλο μάγουλο -
είναι ένα παγωμένο ρίγος, κάποιος
παλεύει, σ' ικετεύει, μόνος,
χαμένος μέσα σου, μέσα στον πυρετό σου.

Η νύχτα υποφέρει, λαχταρά την αυγή,
φτωχή καρδιά που τρέμεις.
Ω , κλειστό πρόσωπο, σκοτεινή αγωνία,
πυρετέ που πικραίνεις τ' αστέρια,
υπάρχει κάποιος που σαν κι εσένα
   λαχταρά την αυγή
γυρεύοντας το πρόσωπο σου στη σιωπή.
Απλώθηκες κάτω απ' τη νύχτα
σαν ένας κλειστός, πεθαμένος ορίζοντας
Φτωχή καρδιά που τρέμεις,
κάποτε ήσουν η αυγή.

Τελευταίο μπλουζ,
για να διαβαστεί κάποια μέρα 

Ήταν μόνο ένα φλέρτ,
το 'ξερες αυτό -
κάποιος πληγώθηκε
εδώ και καιρό.

Όλα είναι ίδια
κι ο χρόνος διαβαίνει -
Μια μέρα γεννιέσαι,
μια μέρα πεθαίνεις.

Eδώ και καιρό
κάποιος πέθανε -
κάποιος προσπάθησε,
μα δεν έμαθε.


Μετάφραση, Σωτήρης Τριβιζάς