...Δέχομαι τη ζωή από ευγένεια. Η διηνεκής εξέγερση προδίδει κακό γούστο όπως επίσης και η υψηλοφροσύνη της αυτοκτονίας. Στα είκοσί μας αναθεματίζουμε τους ουρανούς και την κόπρο που καλύπτουν· η τραγική πόζα βασίζεται σε μαι παρατεταμένη και γελοία εφηβεία· αλλά απαιτούνται χίλιες δοκιμασίες για να φτάσουμε στην αγυρτεία της απόσπασης.
Εκείνος που, χειραφετειμένος από όλες τις εν χρήσει αρχές, δεν θα διέθεται κανένα χάρισμα ηθοποιού θα ήταν το αρχέτυπο του άτυχου, το ον με την ιδεώδη δυστυχία. Δε χρησιμεύει σε τίποτα να κατασκευάσουμε αυτό το πρότυπο ειλικρίνειας: η ζωή είναι ανεχτή μόνο στο βαθμό του φενακισμούπου που της επιβάλλουμε. Ένα τέτοιο πρότυπο θα ήταν η αιφνίδια κατάρρευση της κοινωνίας, μια και η "ηδύτητα" της από κοινού ζωής έγκειται στην αδυναμία μας να αφήσουμε ελεύθερες τις άπειρες υστεροβουλίες μας. Αν ανεχόμαστε οι μεν τους δε είναι γιατί είμαστε όλοι απατεώνες. Ο οιοσδήποτε αρνιόταν να πει ψέματα θα έβλεπε τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια του: βιολογικά είμαστε υποταγμένοι στο ψευδές. Δεν υπάρχει ηθικός ήρωας που να μην είναι παιδικός, άπραγος ή αναυθεντικός· γιατί η αληθινή αυθεντικότητα είναι να μολύνεσαι μέσα στο δόλο, μέσα στον καθωσπρεπισμό της δημόσιας κολακείας και της κρυφής κακολογίας. Αν οι συνάνθρωποί μας μπορούσαν να πληροφορηθούν τη γνώμη μας γι' αυτούς, ο έρωτας, η φιλία, η αφοσίωση θα είχαν διαγραφεί για πάντα από τα λεξικά· και αν είχαμε το σθένος να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο τις αμφιβολίες που δειλά νιώθουμε για τον εαυτό μας, κανείς από μας δε θα πρόφερε ένα "εγώ" χωρίς ντροπή. Η προσωπιδοφορία περιλαμβάνει όλα τα ζωντανά, από τον τρωγλοδύτη μέχρι τον σκεπτικιστή. Αφού ο σεβασμός των προσχημάτων είναι το μόνο που μας ξεχωρίζει από τα ψοφίμια, κάθε καθορισμός του βάθους των πραγμάτων και των όντων θα συνεπαγόταν αφανισμό. Προτιμούμε ένα καλύτερο μηδέν: το σκαρί μας μόνο κάποια δόση αλήθειας μπορεί να υποφέρει...
Εμίλ Σιοράν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου