Εμίλ Σιοράν
Η θέση του φτωχού
Ιδιοκτήτες και επαίτες: δύο κατηγορίες που αντιτίθενται σε κάθε αλλαγή, σε κάθε ανανεωτική ρήξη. Τοποθετημένοι στα δύο άκρα της κοινωνικής κλίμακας, τρέμουν κάθε αλλαγή επί καλώ ή επί κακώ: είναι εξίσου ριζωμένοι, οι μεν στην αφθονία, οι άλλοι στην ένδεια. Ανάμεσά τους - ανώνυμος μόχθος, θεμέλιο της κοινωνίας - τοποθετούνται εκείνοι που δρουν, υποφέρουν, εγκαρτερούν και καλλιεργούν τον παραλογισμό της ελπίδας. Το Κράτος τρέφεται από την αναιμία τους· η ιδέα του πολίτη χωρίς αυτούς δεν θα είχε περιεχόμενο και πραγματικότητα, όπως δεν θα είχε και η πολυτέλεια και η ελεημοσύνη: οι πλούσιοι και οι κλοσάρ είναι τα παράσιτα του Φτωχού.
Αν υπάρχουν χίλια φάρμακα για την αθλιότητα, για τη φτώχεια δεν υπάρχει κανένα. Πώς να βοηθήσουμε εκείνους που εμμένουν να μην πεθάνουν της πείνας; Ούτε κι ο θεός δεν θα μπορούσε να βελτιώσει την τύχη τους. Ανάμεσα στους ευνοημένους της τύχης και τους κουρελήδες κυκλοφορούν αυτοί οι αξιότιμοι πειναλέοι, θύματα του λούσου και των κουρελιών, λεηλατημένοι από εκείνους που, επειδή τρέμουν το μόχθο, εγκαθίστανται, ανάλογα με την τύχη ή την κλίση τους, στο σαλόνι ή στο δρόμο. Έτσι προχωρεί η ανθρωπότητα: με κάποιους πλούσιους, με κάποιους ζητιάνους, - και με όλους τους φτωχούς της...
Εμίλ Σιοράν, Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Μετ. Κωστής Παπαγιώργης
Εκδόσεις Εξαντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου