Γιάννης Σταύρου, Εκκλησάκι στην Αττική, λάδι σε καμβά
...Μα ήταν αγέρας κι έφυγε, κορυδαλλός κι εχάθη,
ήταν του Μάη το πρόσωπο, του φεγγαριού η ασπράδα,
ένα περπάτημα λαφρό σα σκίρτημα του κάμπου,
ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης...
Τα υπέροχα τραγούδια του Νίκου Γκάτσου...
Αυθεντική ποίηση στο τραγούδι...
Νίκος Γκάτσος
Η Μπαλάντα Του Ουρί
Ουρανέ,
όχι δε θα πω το ναι.
Ουρανέ,
φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ,
άλλης αγκαλιάς τη στοργή;
Πώς να δεχτώ;
Μάνα μ' είν' η γη!
Πώς ν' αρνηθώ,
της Ζωής το φως το ξανθό;
Αχ Ουρανέ!
Πόνε μακρινέ!
Κάθε δειλινό,
κοιτώ τον Ουρανό,
τον γαλανό
κι ακούω μια φωνή,
καμπάνα γιορτινή,
να με παρακινεί.
Κάθε Κυριακή,
μου λέει να πάω κει,
που χτίζουνε φωλιά,
αλλόκοτα πουλιά,
στου Ήλιου τα σκαλιά.
Ουρανέ,
όχι δε θα πω το ναι.
Ουρανέ,
φίλε μακρινέ.
Πώς να δεχτώ,
άλλης αγκαλιάς τη στοργή;
Πώς να δεχτώ;
Μάνα μ' είν' η γη!
Πώς ν' αρνηθώ,
της Ζωής το φως το ξανθό;
Αχ Ουρανέ!
Πόνε μακρινέ!
Κάθε δειλινό,
κοιτώ τον Ουρανό,
τον γαλανό
και μια φωνή τρελή,
σα χάδι κι απειλή,
κοντά της με καλεί.
Κάθε Κυριακή,
μου λέει να πάω κει.
Μου τάζει Ωκεανούς,
κομήτες φωτεινούς
και ότι βάζει ο νους.
Έβαλ' Ο Θεός Σημάδι
Έβαλ' ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον 'Αδη
άκουσε μια τουφεκιά.
Της γενιάς μου βασιλιά,
μη κατέβεις τα σκαλιά.
Πιες τ' αθάνατο νερό
να νικήσεις τον καιρό.
Έβαλ' ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι η μανούλα του στον 'Αδη
τράβηξε μια χαρακιά.
Της καρδιάς μου βασιλιά
με τον ήλιο στα μαλλιά,
μη περνάς τη χαρακιά
η ζωή είναι πιο γλυκιά.
Είχα Φυτέψει Μια Καρδιά
Με τ' αστεράκι της αυγής
στο παραθύρι σου σα βγεις
κι αν δεις καράβι του νοτιά
να 'ρχεται από τη ξενιτιά
στείλε με τ' άσπρα σου πουλιά
γλυκά φιλιά
Είχα φυτέψει μια καρδιά
στου χωρισμού την αμμουδιά
μα τώρα που 'ρθα να σε βρω
με δαχτυλίδι και σταυρό
γίνε το φως μου και του κόσμου η ξαστεριά
κι απ' το παλιό μας το κρασί
δόμου να πιω και πιες κι εσύ
να μείνω αγάπη μου για πάντα στη πικρή στεριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου