ριπές ανέμου
μες στο ακίνητο αίμα, φάντασμα σημαίας λυγμός παλιού
χαρτιού μες στο συρτάρι
λόγια ενός
ρήτορα παράκαιρου φύλλα ξερά μέσα
σε πάρκα που λησμό-
νησαν την άνοιξη...
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος
Λοξοδρομία, ΙΙΙ
Δεν χάσαμε και τίποτα σπουδαίο
στις παρακάμψεις των καλών ελπίδων
ψεύτικοι φάροι μας θαμπώσανε για λίγο
— κάτι χρονάκια που είχαμε τα δώσαμε στο γραίγο.
Ύστερα συνεχίσαμε σονέτο τη μισή ζωή
δεχτήκαμε κατάστηθα το μέλλον
— όσοι ξεφύγαν τις ριπές των αρχαγγέλων
δεθήκαν σε 12σύλλαβο σκοινί.
Μια τέχνη άχρηστη σε όλους.
Όμως ακούω να τρίζει στο κουπί
βήξιμο αποτσίγαρου του πρόγονου η φωνή
«Αν θέλεις τον Παράδεισο, βρες τα με τους διαόλους».
(Μια τέχνη άχρηστη σε όλους. Όμως καλύτερα έτσι, παρά εμι-
γκρές Πολωνός, γράφοντας εγγλέζικα αριστουργήματα.)
Υπό ξένην σημαία
περίληψη
προηγουμένων
Συναντήσαμε τοὺς δρόμους αὐτοὺς πρὸς δυσμὰς τῆς ἐφηβείας
ὅταν ἡ μάχη εἶχε κριθεῖ χωρὶς νὰ
χάσουμε σταγόνα αἷμα
ἕτοιμο ἤδη μᾶς
περίμενε τὸ φέρετρο καὶ τ’ ὁλοκαίνουριο
κοστούμι
ἡ χειραψία τοῦ προϊστάμενου κι ὁ τελευταῖος ἀσπασμὸς τῶν φίλων
– τίποτα δὲν ἀλλάζει
πιὰ μέσα σὲ τοῦτο τὸ τοπίο
ἠλεκτρικὸ νεκροταφεῖο μ’ εὐτυχισμένους νεκροὺς κουρδισμένα τραγούδια
τίποτα δὲν ἀλλάζει
πιὰ
ἀποστηθίσαμε τὴ ζωή μας εὔκολο μάθημα
ξέρουμε ποὺ ἀρχίζει
ποὺ τελειώνει
(ἄμμος χωμένη μὲς στὰ νύχια
νὰ σὲ πονάει ξαφνικὰ σὰ φῶς ποὺ σὲ
ξυπνάει τὴ νύχτα
ριπὲς ἀνέμου
μὲς στὸ ἀκίνητο αἷμα, φάντασμα σημαίας λυγμὸς παλιοῦ
χαρτιοῦ μὲς στὸ συρτάρι
λόγια ἐνὸς
ρήτορα παράκαιρου φύλλα ξερὰ μέσα
σὲ πάρκα ποὺ λησμό-
νησαν τὴν ἄνοιξη)
Ἀποστηθίσαμε τὴ ζωή μας, μελάνι καὶ χαρτὶ
μελάνι καὶ χαρτὶ
– μιὰ ἠχὼ καλοκαιριοῦ μέσα σὲ δέκα
κούφια χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου