τα σχέδια φυγής
καραβιών σκιές
στις απόμερες γωνιές των παραμυθιών...
Κατερίνα Αγγελάκη -Ρουκ
Αγαπημένο, ΙΙ
Τη μέρα της βάφτισης
μου υποσχέθηκαν
καλή λαμπάδα στον ουρανό
με τα σύννεφα και τους αγγέλους.
Πόνος τα ζώα χωρίς τροφή
στα νυχτερινά χαντάκια
να προσεύχονται στο φεγγάρι
Δε φτάνει ο έρωτας
άνεμος ανεπίστρεπτος
έρχεται ανώνυμος
στις ευωδιασμένες στέγες, στους αγρούς
εγκαθίσταται
συνεσταλμένος αυτοκράτορας
ειρηνικής βίας.
Δε φτάνουν
τα σχέδια φυγής
καραβιών σκιές
στις απόμερες γωνιές των παραμυθιών
σεμνοί σταθμοί
ευκάλυπτοι και βαγόνια
π' αγγίζουν τα νερά ως τα καΐκια.
Δε φτάνουν
οι φωνές τραγουδιστών
γέννα της φωτιάς
και της καλής τρέλας
δε φτάνουν
οι πράξεις που επαναλαμβάνονται:
ελεημοσύνη, μελέτη
στα γνωστά εργαστήρια
ο φόβος, η λιποψυχία των γενναίων
οι κινήσεις της οργής
τα χτίσματα της φαντασίας και του πλούτου
η τακτική επιστροφή της νύχτας.
Αγαπημένο, ΙΙΙ
Θέλω να γράψω ένα ποίημα
Θέλω να γράψω ένα ποίημα για τη μοίρα
γιατί αυτή οδηγεί τη χειράμαξα με το ποίημα.
Αυτή εκπαιδεύει
και ξαφνικά γνωρίζουμε
τα φυτά απ' τις κρυφές εκκρίσεις τους
τα πουλιά από την άλλη τους λαλιά
την ψυχή από τη μουγκή της την κραυγή.
Η μοίρα μάς μαθαίνει
πώς να υπακούμε
στο διαφορετικό πρόσταγμα
της κάθε σάρκας
και πώς οι ανατριχίλες στο δέρμα εκείνου υψώνονται
σελίδες αφηνιασμένες.
Όχι το ταλέντο
αλλά οι άπειρες συμπτώσεις
άφησαν να πέσει στο χώμα
ώριμος καρπός το ποίημα
Θα 'θελα να γράψω ένα ποίημα εμπνευσμένο
αλλά η μοίρα σαν να μην οδηγεί πια.
Ποιητικό υστερόγραφο
Τα ποιήματα δεν μπορούν πια
να 'ναι ωραία
αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.
Η πείρα είναι τώρα
το μόνο σώμα των ποιημάτων
κι όσο η πείρα πλουταίνει
τόσο το ποίημα τρέφεται και ίσως δυναμώσει.
Πονάν τα γόνατά μου
και την Ποίηση δεν μπορώ πια να προσκυνήσω,
μόνο τις έμπειρες πληγές μου
μπορώ να της χαρίσω.
Τα επίθετα μαράθηκαν
όνο με τις φαντασιώσεις μου
μπορώ τώρα την Ποίηση να διανθίσω.
Όμως πάντα θα την υπηρετώ
όσο βέβαια εκείνη με θέλει
γιατί μόνο αυτή με κάνει λίγο να ξεχνώ
τον κλειστό ορίζοντα του μέλλοντός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου