t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Η ποίηση πάντα γνωρίζει...

Το χέρι υπέγραψε συνθήκη, γέννησε πυρετό,
θέρισε η πείνα κι έπεσε ακρίδα∙
μέγα το χέρι που έχει τόση εξουσία
στον άνθρωπο, με τ’ όνομά του ορνιθοσκαλισμένο...


http://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Καφές & βιβλίο, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Dylan Thomas
The Hand That Signed the Paper

The hand that signed the paper felled a city; 
Five sovereign fingers taxed the breath, 
Doubled the globe of dead and halved a country; 
These five kings did a king to death.

The mighty hand leads to a sloping shoulder, 
The finger joints are cramped with chalk; 
A goose’s quill has put an end to murder 
That put an end to talk.

The hand that signed the treaty bred a fever, 
And famine grew, and locusts came;
Great is the hand that holds dominion over 
Man by a scribbled name.

The five kings count the dead but do not soften 
The crusted wound nor stroke the brow; 
A hand rules pity as a hand rules heaven; 
Hands have no tears to flow.


Ντύλαν Τόμας
Το χέρι που υπέγραψε

Το χέρι που υπέγραψε, ερήμωσε μια πόλη∙
πέντε ηγεμόνες δάχτυλα δεκάτισαν ανάσα,
διεύρυναν την σφαίρα των νεκρών και χώρισαν μια χώρα∙
οι πέντε βασιλιάδες,
οδήγησαν στο θάνατο τον έναν βασιλιά.

Το μέγα χέρι έρχεται στην κατηφόρα του ώμου,
τα δάχτυλα παθαίνουν κιμωλία∙
χήνας φτερό σταμάτησε το φονικό
που είχε σταματήσει ομιλία.

Το χέρι υπέγραψε συνθήκη, γέννησε πυρετό,
θέρισε η πείνα κι έπεσε ακρίδα∙
μέγα το χέρι που έχει τόση εξουσία
στον άνθρωπο, με τ’ όνομά του ορνιθοσκαλισμένο.

Μετρούν νεκρούς οι πέντε βασιλιάδες, μα δε διώχνουν
την κρούστα της πληγής, το μέτωπο δεν πιάνουν∙
χέρι θεσπίζει το έλεος, χέρι τα ουράνια∙
δεν έχουν δάκρυα τα χέρια για να κλάψουν.

(Μετ. Γιώργος Μπλάνας)

1 σχόλιο:

Rosa Mund είπε...

189Τους ωραίους πίνακές σας, χρόνια γνωστούς από τους σελιδοδείκτες-λεπτομέρειες της Πολιτείας (και όχι μόνον), συνοδεύουν πάντα εξαιρετικά ποιήματα. Όπως αυτό σήμερα, που το αναζητώ εδώ και καιρό, γκουγκλάροντας τον πρώτο στίχο εις μάτην.
Και, ω του θαύματος, το βρίσκω εδώ αναρτημένο, στο μπλογκ σας, που παρακολουθώ μεν ανελλιπώς, πλην όμως δεν βρήκα το κουράγιο να σας γράψω δυο λόγια μέχρι τώρα.
Να είστε καλά!