Από σας, πριν απ' την ώρα τους ρεμβαστικά,
μεμιάς το μάταιο φως
ως τη στερνή σταγόνα του εστραγγίστη
μάτια ωραία, στα σφαλιστά τους βλέφαρα χορτάτα...
Τζουζέπε Ουνγκαρέττι
Το θαμμένο λιμάνι
Φτάνει μόλις εκεί
μια στιγμούλα ν' αγγίξει
ο ποιητής
Ύστερα μες στο φως ξαναγυρνάει
με τα τραγούδια του
που τα σκορπάει
Από μια τέτοια ποίηση δεν
μου απομένει πάρεξ
ένα κάτι ελάχιστο
θησαυρού κρυφού ανεξάντλητου.
Μνήμη της Οφηλίας της αυγής
Από σας, πριν απ' την ώρα τους ρεμβαστικά,
μεμιάς το μάταιο φως
ως τη στερνή σταγόνα του εστραγγίστη
μάτια ωραία, στα σφαλιστά τους βλέφαρα χορτάτα.
Εντός σας αθάνατα
πια και χωρίς κανένα βάρος
τα πράγματα που εζούσατε μ' άωρους δισταγμούς
καίγοντας μες στην αλλαγή τους
μια γαλήνη προσμένουν
και σε λίγο, στα βάθη της σιωπής της δικής σας
ν' αρμοστούν οριστικά θα πάνε,
ασωτεμένα πράγματα:
Καθάρια αναθυμήματα
ονόματα, αιώνια εμβλήματα...
(μετ. Οδυσσέας Ελύτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου