ίσως γιατί αποκοιμήθηκε αυτός
τον γλυκόν ύπνο βαθειά...
Ζωή Καρέλλη
Συνέπειες
Είναι σαν Ερινύες οι Συνέπειες...
Σκληρές στέκονται και μας εμποδίζουν τη δράση.
Πίσω μας γυρίζουν, μας κυνηγούν
φαντάσματα της φαντασίας μας,
φαντάσματα 'πό πράξεις
που δε θανατώσαμε καν.
Ίσκιοι ψυχροί παγώνουν την κίνησή μας
οι Συνέπειες, καθώς μας περιμένουν.
Ποια γνώση της πραγματικότητας
εμπόδια τις υψώνει; Φανταστικά ίσως
ακόμα πιο τρομαχτικά,
αφού προέρχονται από μας τους ίδιους.
Δημιουργούνται οι Συνέπειες δυνατές
απ' την αδυναμία μας,
για να μας κατατρέχουν.
Στο χρόνο
Η αλλαγή δεν ήρθε να μου προσφέρει
την αλλαγή. Τι είναι μήπως
η αλλαγή και τι μπορεί ν' αλλάξει,
απαλλαγή καμιά δεν θα υπάρξει
του εαυτού μας το τέλμα
μα κρατάει καλά. Αυτό είναι
και το τέρμα.
Η αρχή ωστόσο είναι
μόνο κάποια συναλλαγή.
Η λύση
(απόσπασμα)
Είχαμε ποτέ φαντασία δική μας;
Θέλουμε να μας την δώσουν. Να μην
αισθανόμαστε την μονότονη φτώχεια μας.
Φαγί και θεάματα. Είμαστε πολλοί
και δε χορταίνουμ' εύκολα.
Ζητούμε να ξεχάσουμε τον εαυτό μας,
να τον σκεφτόμαστε δεν ωφελεί.
Όσο για τους θεούς, - μήπως
δεν τους διασκεδάζουμε αρκετά
έτσι που ζούμε;
Βέβαια θα τους αρκεί
τούτο, αφού τέτοιους μας όρισαν
Ενδυμίων
Η Σελήνη αγάπησε τον Ενδυμίωνα,
ίσως γιατί αποκοιμήθηκε αυτός
τον γλυκόν ύπνο βαθειά.
Δεν θα ταράξει με λαμπρές κινήσεις
κι απότομες των νέων ανθρώπων,
την εμορφιά του προσώπου της,
ησυχία σχεδόν παγερή.
Ο νέος που κοιμάται ευτυχής,
δεν θα φοβηθεί την Κυρά της Νύχτας,
με το αργυρό, άσπιλο πρόσωπο, λείο
και την άχρονη ηλικία, άχροη
την παντοτεινή της παρθενικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου