t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

που κίνησαν τα βουνά και τα ποτάμια βαλσάμωσαν...

Γιατί όμως η δική μου γη δεν ανθίζει σαν πρώτα,
με την πηγούλα των βράχων εκείνων; Σ' άλλον πλανήτη
φαίνεται πως πλανιέμαι τώρα. Στο χωράφι μου το δρεπάνι
μονάχα ασπράγκαθο θερίζει κι άγρια πλέον χόρτα... 


http://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Πλαγιά στον Υμηττό, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Πετράρχης
Σονέτο CLXVI

Αν είχα μείνει στο "ιερό σπήλαιο" κι ήμουν εκεί ακόμα,
σαν τον Απόλλωνα που ασκούσε εκεί τη μαντεία,
σήμερα τον ποιητή της ίσως να είχε και η Φλωρεντία
όπως είχε τον η Μάντουα , η Αουράνκη κι η Βερόνα.

Γιατί όμως η δική μου γη δεν ανθίζει σαν πρώτα,
με την πηγούλα των βράχων εκείνων; Σ' άλλον πλανήτη
φαίνεται πως πλανιέμαι τώρα. Στο χωράφι μου το δρεπάνι
μονάχα ασπράγκαθο θερίζει κι άγρια πλέον χόρτα.

Το υδωρ μου που απ' τον παρνασσο κυλούσε
αλλού έχει στραφεί κι είναι ξερό το "λιόδεντρό" μου,
αυτό που κάποτε με τη δροσιά ανθούσε.

Μα ίσως η περιπέτεια, ή η αληθινή ενοχή με στερήσει
από κάθε άλλο καρπό αν ο Δίας ο αιώνιος επάνω μου
την έμπνευση και χάρη του σαν μια βροχή δε ρίξει.

(Μετ. Κατερίνα Γλυκοφρύδη)

Σονέτο CLVI

Αγγελική συνάντησα αρετή πάνω στη γη
κι ομορφιά παραδείσου πάνω στο χώμα της.
Έτσι, είμαι μαζί θλιμμένος κι ολόχαρος με την ανάμνησή της
κι ό,τι αντικρύζω είν' όμοιο με όνειρο, σκιά και καπνό.

Και δυο δακρυσμένα μάτια είδα αξιέραστα,
που ζηλόφθονα τα είδε ο ήλιος χίλιες φορές,
κι ανάμεσα στους αναστεναγμούς άκουσα λέξεις να υψώνονται
που κίνησαν τα βουνά και τα ποτάμια βαλσάμωσαν.

Η Αγάπη, η Κρίση, ο Πόνος, η Αξιότητα και ο Θρήνος,
το γλυκύτερο, με πολλές φωνές, ύφαναν πονεμένο τραγούδι,
απ' όσα κάτω απ' το φως του φεγγαριού έχουν ακουστεί.

Κι ο παράδεισος δόθηκε ολόκληρος στην αρμονία του,
κανένα φύλλο δεν ανάσαινε στα κλαδιά,
με τόση γλύκα ήταν ολόγιομοι ο άνεμος και η αύρα.

(λογοτεχνική απόδοση, Γιώργος Τσακιράκης)

Δεν υπάρχουν σχόλια: