Νυχτώνει και σήμερα. Η αγωνία
Αίφνης
Αυτὸ ποὺ λέμε όνειρο δὲν ε'ιν᾿ όνειρο
ποὺ η πλατιὰ πραγματικότητα δὲν είναι πραγματική.
Κάπου γελιέμαι μὰ εκεί κιόλας υπάρχω απόλυτα,
σὰν τὸ σύννεφο ποὺ αλλάζει στὰ νωθρὰ δευτερόλεπτα
όντας μονάχα η ακάλεστη μεταμόρφωση.
Κανένα λιοντάρι δὲν παραγνώρισε τὸ θήραμα
καὶ η πάπια δὲν έπαψε νὰ πιπιλίζει τὴ λάσπη·
τὸ χταπόδι βγαίνει απ᾿ τὸ ρηχὸ θαλάμι του μὲ γαλαζόπετρα
στὰ ξέφωτα η τίγρη λησμονιέται ανεπίληπτα.
Νυχτώνει καὶ σήμερα. Η αγωνία
λέει πάλι: θὰ βοσκήσω τὸ μαῦρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου