Ilya Prigogine
Προλογική αναφορά στο βέλος του χρόνου
Ο δυϊσμός νόμού-συμβάντος βρίσκεται στον πυρήνα των συγκρούσεων που διαπερνούν την ιστορία των ιδεών στον δυτικό κόσμο, ξεκινώντας από τις προσωκρατικές εικοτολογίες και συνεχίζοντας ώς τις μέρες μας, μέσα από την κβαντική μηχανική και τη σχετικότητα. Οι νόμοι συνδέονταν μ' ένα συνεχές ξεδίπλωμα, με τη δυνατότητα κατανόησης, με αιτιοκρατικές προβλέψεις και σε τελική ανάλυση με την ίδια την άρνηση του χρόνου. Τα συμβάντα αντίθετα συνεπάγονται κάποιο στοιχείο αυθαιρεσίας, αφού περιλαμβάνουν ασυνέχειες, πιθανότητες και μη αντιστρεπτή εξέλιξη. Πρέπει να αντιμετωπίσούμε το γεγονός οτι ζούμε σ' ένα δυαδικό σύμπαν, η περιγραφή του οποίου περιλαμβάνει τόσο τους νόμούς όσο και τα συμβάντα, τόσο τις βεβαιότητες όσο και τις πιθανότητες. Είναι προφανές ότι τα κρισιμότερης σημασίας συμβάντα, πού γνωρίζουμε σχετίζονται με τη γέννηση του σύμπαντός μας και την εμφάνιση της ζωής.
«Θα μπορέσουμε κάποτε να ξεπεράσούμε το Δεύτερο Νόμο της θερμοδυναμικής». Αύτο ακριβώς το ερώτημα θέτει κατ' επανάληψη σ' έναν γιγαντιαίο υπολογιστή ο πολιτισμός, στο Last Question (Τελευταία Ερώτηση) του Asimov. Ο υπολογιστής απαντά: «Τα δεδομένα δεν επαρκούν». Περνούν δισεκατομμύρια χρόνια, άστρα και γαλαξίες πεθαίνουν, ενώ ο υπολογιστής που συνδέεται απευθείας με το χωρόχρονο εξακολουθεί να συλλέγει δεδομένα. Τέλος, δεν υπάρχει πλέον άλλη πληροφορία να συλλεχθεί, δεν «υπάρχει» τίποτα πια' όμως ο υπολογιστής εξακολουθεί να υπολογίζει και ν' ανακαλύπτει συσχετίσεις. Τελικά βρίσκει την απάντηση. Δεν υπάρχει πια κανείς να το μάθει, αλλά ο υπολογιστής γνωρίζει τώρα πώς να υπερβεί τον Δεύτερο Νόμο. Και εγένετο φως... Για τον Asimov, η εμφάνιση της ζωής ή η γέννηση του σύμπαντος είναι ένα αντι-εντροπικό, αντι-φυσικό συμβάν.
(Πηγή: http://cosmoidioglossia.blogspot.gr/2014/04/blog-post_851.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου