Όταν έρθει η Άνοιξη...

Ούτε τα λουλούδια, ούτε τα πράσινα φύλλα επιστρέφουν
Υπάρχουν  νέα φύλλα, νέα λουλούδια
Υπάρχουν νέες, μυρωδάτες μέρες.
Τίποτα δεν γυρίζει, δεν επαναλαμβάνεται
Επειδή είναι πραγματικό το κάθε τι...

Γιάννης Σταύρου, Στο δάσος με τις κουτσουπιές, Λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Φερνάντο Πεσσόα
Το μπερδεμένο κουβάρι
Ποιήματα & Αποφθέγματα
*
Έχω τόσα αισθήματα
Που συχνά πείθω τον εαυτό μου
Ότι είμαι αισθηματίας,
Αλλά αναγνωρίζω, μετρώντας τον
Ότι όλο αυτό είναι σκέψη
Πού εγώ δεν ένιωσα τελικά.
Έχουμε, όσοι ζούμε,
Μια ζωή πού είναι ζωντανή
Και μιαν άλλη πού σκεπτόμαστε,
Και η μόνη οπού ζούμε
Είναι εκείνη που είναι μοιρασμένη
Ανάμεσα στη βέβαιη και την περιπλανώμενη.
Στην οποία περισσότερο από πραγματική
Η περιπλανώμενη το όνομα αρμόζει
Κανείς δε θα το ξέρει να το εξηγήσει,
Και ζούμε κατά τρόπο
Που η ζωή που κάποιος έχει
Είναι εκείνη που έχει να σκέπτεται.
*
Όταν έρθει η Άνοιξη
Ίσως πια να μη βρίσκομαι στον κόσμο.
Σήμερα, να μπορούσα θα’ θελα
Την Άνοιξη σαν πρόσωπο να την σκεφτώ.
Θα μπορούσα έτσι να φανταστώ πως κλαίει για μένα
Βλέποντας πως το  φίλο το μοναδικό της έχει χάσει.
Μα η Άνοιξη δεν είναι ούτε πράγμα,
ούτε ένας τρόπος να μιλάς.
Ούτε τα λουλούδια, ούτε τα πράσινα φύλλα επιστρέφουν
Υπάρχουν  νέα φύλλα, νέα λουλούδια
Υπάρχουν νέες, μυρωδάτες μέρες.
Τίποτα δεν γυρίζει, δεν επαναλαμβάνεται
Επειδή είναι πραγματικό το κάθε τι.

(Μετ. Γιάννης Σουλιώτης)