να δώσω
από αυτή τη σκληρότητα
της νικημένης ζωής
όπως ένας δρόμος
του πολέμου...
Τζουζέπε Ουνγκαρέτι
Ποιήματα
Κάτω απ’ αυτή την τέντα
ο ουρανός μουχλιασμένος,
η γη
αποσυντίθεται
σ’ ένα μεγάλο τόξο τεντωμένη
ξεδιψασμένη
*
Ύπνος
Ω βαρκούλα φλεγόμενη
ουράνιο στεφάνι
που κατοικείς από μια ηχώ
το παγκόσμιο κενό
*
Στρατιώτης
Είμαι εξαντλημένος.
Η φτώχεια των πετρών
που πάνω τους ρίχνομαι
όταν έρθει η στιγμή
που περίμενα
Δεν έχω πια τίποτα
να δώσω
από αυτή τη σκληρότητα
της νικημένης ζωής
όπως ένας δρόμος
του πολέμου.
(Μετ. Κωνσταντίνος Μούσσας)
*
Επιστολή
Αγαπητέ
Ettore Serra
η ποίηση
είναι ο οίκος των ανθρώπων.
Η ζωή μου
από το λόγο ανθοβολεί
του τρομερού αγώνα
το υπέροχο δέος
Όταν
στη σιωπή
βρίσκω τη λέξη
βαθειά σκαμένη είναι μέσα μου
σαν άβυσσος.
(μετ. Κώστας Μαυρουδής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου