η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει...
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Χάος
Πού βαδίζουμε μέσα σ' αυτό το χαμό
μέσα στη νύχτα
Αγαπημένη μορφή
ματιά
χαμόγελο
που ταξιδεύει στο Βορρά
Καράβια και φώτα
στο πέλαγο
Ο δρόμος πλάι στη θάλασσα έρημος
Πού να βαδίζουμε
Γιατί τόσο ασάλευτη η νύχτα
γιατί τόσο βαθύς ο ουρανός
Παντού σκοτάδι
νύχτα γυμνή
Μορφή καθάρια
που χάθηκες στη νύχτα
Θα πορευτούμε
βαθιά θλιμμένοι
μέσα στο δρόμο
των αστεριών
Ο καθένας στο αστέρι του
στη δική του χαρά
στα δικά του δάκρυα
Όχι χαμόγελα
τίποτε πια
Η ποίηση δε μας αλλάζει
Η ποίηση δε μας αλλάζει τη ζωή
το ίδιο σφίξιμο, ο κόμπος της βροχής
η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει
Δε σταματά τη σήψη που προχώρησε
δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη
Η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου