για να στηρίξω απόψε
τη μελαγχολία μου...
Τζιουζέπε Ουνγκαρέτι
Η όμορφη νύχτα
Τι τραγούδι κι ετούτο απόψε που ανεβαίνει
κι υφαίνει
με ηχώ από κρύσταλλο καρδιάς
τ' αστέρια.
Τι γιορτή πηγής
καρδιάς γαμήλιας.
Δεν υπήρξα παρά
μια λακκούβα σκοτεινιάς
Τώρα δαγκώνω
Διάστημα
καθώς βρέφος τη ρώγα του βυζιού
Τώρα γίνομαι στουπί
στο μεθύσι από Σύμπαν.
(μετ. Οδυσσέας Ελύτης)
*
Ο ατέρμων χρόνος με μεταχειρίζεται σαν θρόισμα!
*
σαν αυτό το λίθο
του Σαν Μικέλε
τόσο ψυχρό
τόσο σκληρό
τόσο στεγνό
τόσο ανθεκτικό
τόσο ολότελα
ξέψυχο
Σαν αυτόν το λίθο
είναι το κλάμα μου
το κρυφό
Τον θάνατο
ξεπληρώνουμε
ζώντας.
Απόψε
Παραπέτασμα αύρας
για να στηρίξω απόψε
τη μελαγχολία μου
Κοιμάμαι
Θάθελα να μιμηθώ
αυτό το χωριό
το πλαγιασμένο
στο πουκάμισο
του χιονιού
Παγκόσμιο
Με θάλασσα
έφτιασα
ένα φέρετρο
δροσιάς
(μετ. Τερέζα Σινιγάλια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου