Το δόγμα των οκνηρών και ο Βολταίρος...

Αλλά ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν παρά μόνο από κοινού, κατά αγέλες...
"Βολταίρος" ή ο αντι-ποιητής, ο βασιλιάς των χαζών...

Γιάννης Σταύρου, Καφές και βιβλία, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Σαρλ Μπωντλαίρ
Επιλογή από τα Journeax Intimes

166

Η πίστη στην πρόοδο είναι δόγμα των οκνηρών, δόγμα Βέλγων. Πρόκειται για το άτομο που υπολογίζει στους γείτονές του για να κάνει τη δουλειά του.

Δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος (αληθινή, δηλαδή, ηθική) παρά μέσα στο άτομο και μέσω του ίδου του ατόμου.

Αλλά ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν παρά μόνο από κοινού, κατά αγέλες. Έτσι και Βελγικές εταιρείες.

Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που δεν μπορούν να διασκεδάσουν παρά ομαδικά. Ο πραγματικός ήρωας διασκεδάζει μόνος του.

182

Πλήττω στη Γαλλία, προ παντός γιατί όλος ο κόσμος εδώ μοιάζει με τον Βολαταίρο.

Ο Έμερσον ξέχασε τον Βολταίρο στο έργο του Εκπρόσωποι της ανθρωπότητας. Θα μπορούσε να γράψει ένα ωραίο κεφάλαιο με τίτλο "Βολταίρος" ή ο αντι-ποιητής, ο βασιλιάς των χαζών, ο πρίγκηπας των επιφανειακών, ο αντι-καλλιτέχνης, ο ιεροκήρυκας των θυρωρών, ο μπαμπάς-Πελαργός των συνατκτών του Αιώνα.
Στο έργο Τα Αυτιά του κόμη Τσέστερφιλντ ο Βολταίρος αστειεύεται με την αθάνατη ψυχή, η οποία κατοίκησε για εννιά μήνες μέσα στα περιττώματα και στα ούρα. Ο Βολταίρος, όπως και όλοι οι οκνηροί, μισούσε το μυστήριο.

Από την παραμονή της ψυχής σ' αυτόν τον τόπο θα μπορούσε τουλάχιστον να εικάσει μια κακεντρέχεια ή μια σάτιρα της θείας Πρόνοιας ενάντια στον έρωτα και, από τον τρόπο της γέννησης ένα σημείο του προπατορικού αμαρτήματος. Πράγματι, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς έρωτα παρά μόνο με τα εκκριτικά όργανα.
Η εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα, θέλησε τουλάχιστον να τον απολυμάνει, και θέσπισε τον γάμο.

Σαρλ Μπωντλαίρ

Επιλογή από τα Journeax Intimes, Μετ. Ευρυδίκη Παπάζογλου, Εκδ. Στιγμή