Η ολέθρια δεισιδαιμονία...

Περί θεού, θρησκείας, αλλά και περί μαρξισμού, κομμουνισμού και άλλων συναφών δεισιδαιμονιών...

Φρανσίσκο Γκόγια, Ο μεγάλος τράγος, λάδι σε καμβά

Εμίλ Σιοράν
Ουρανός και Υγιεινή

Η αγιότητα: υπέρτατος καρπός της ασθένειας· όταν υγιαίνουμε δείχνει τερατώδης, ακατανόητη και υπέρμετρα νοσηρή. Αρκεί όμως να απαιτήσει τα δικαιώματά του ο αυτόματος αμλετισμός και λέγεται Νεύρωση, για να αποχτήσει όρια ο ουρανός και να γίνει το πλαίσιο της ανησυχίας. Αντιδρούμε απέναντι στην αγιότητα μεριμνώντας για τον εαυτό μας: η πηγή της είναι μια ιδιαίτερη ρυπαρότητα του ονόματος και της ψυχής. Αν ο Χρισταινισμός στη θέση του Ανεπαλήθευτου είχε προτείνει την υγιεινή, μάταια θα ζητούσαμε μέσα στην ιστορία του έστω και έναν άγιο: αλλά διατήρησε τις πληγές μας και τον ρύπο μας, εναν ρύπο εσωτερικό, φωσφορίζοντα...

Η υγεία είναι το αποφασιστικό όπλο ενάντια στη θρησκεία. Βρείτε το οικουμενικό ελιξήριο: ο θεός θα εξαφανιστεί αμετάκλητα. Είναι μάταιο να γοητεύσουμε τον άνθρωπο με άλλα ιδεώδη: θα είναι πιο αδύναμα και από τους αρρώστους. Ο θεός είναι σκουριά μας, η ανεπαίσθητη φθορά της υπόστασής μας: όταν μας διαπερνά, νομίζουμε ότι μας εξυψώνει, αλλά υποβιβαζόμαστε ολοένα και περισσότερο· όταν φτάνουμε στο τέρμα, στεφανώνει την κατάπτωσή μας, και να που έχουμε "σωθεί" για πάντα. Ολέθρια δεισιδαιμονία, καρκίνος καλυμμένος με φωτοστέφανα που υποσκάπτει τη γη χιλιετίες...

Μισώ όλους τους θεούς· δεν είμαι αρκετά υγιής για να τους περιφρονήσω. Αυτή είναι η μεγάλη ταπείνωση του Αδιάφορου.

Εμίλ Σιοράν
Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού, Ουρανός και Υγιεινή (σελ. 263-264)

Μετ. Κωστής Παπαγιώργης, Εκδ. Εξάντας