Σαν όλους τους κυνηγημένους και φυλακισμένους
Κι απ' όλους πια αποδιωγμένοι -για όσα πια μας ταλανίζουν
Με ανοιχτά τα μάτια, τη καρδιά στη γη μας την απάνθρωπη...
Ίαν Λέχον
Επίλογος
Να καθαρίσουμε πρέπει τη στάχτη από την καμινάδα
Και να αποθέσουμε στον τοίχο τη ξεβαμμένη πολυθρόνα
Κι απέ κάποια χαρτιά να απλώσουμε στο τραπέζι
Κι έπειτα βαθιά κρατώντας την αναπνοή
Που πια στενάχωρη δες ρέει
Και στη σιωπή μας να αποσυρθούμε
Σαν όλους τους κυνηγημένους και φυλακισμένους
Κι απ' όλους πια αποδιωγμένοι -για όσα πια μας ταλανίζουν
Με ανοιχτά τα μάτια, τη καρδιά στη γη μας την απάνθρωπη...
Μη με μεμφθείς εκείνη τη στιγμή πια αδερφέ μου!
Ας σβήσω πια τη λάμπα κι ας τυλιχτώ με την κουβέρτα
Κι ας σιωπήσω!
Κι αν είναι αύριο για παραπέρα υπάρχει κι άλλος δρόμος...
(Μετ. Σωτήρης Ε. Γυφτάκης)
Όιτσοβ
Κάτι μού φωνάζει αδιάκοπα: "Μάζεψε επιτέλους τη σοδειά σου.
Η φρόνηση θα σε κουμαντάρει τώρα, πιο πολύ απ' τη νιότη σου"
Δεν ακούω αυτή τη φωνή. Με ξαφνιάζει ακόμα πιο πολύ
Που ζω με τη σκέψη ότι δεν έχω καταλάβει τίποτα.
Kαι στο ποδάρι κάθε αλήθειας βλέπω πράγματα σκοτεινά
Και σε κάθε σιγή ακούω τον απόηχο κατακραυγής
Όλα μού φαίνονται αινιγματικά και μεγάλα
Σαν τους λόφους του Όιτσοβ όταν ήμουν μικρός.
(Μετ. Ιωάννα Μοάτσου-Στρατηγοπούλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου