Κι έλπιζα να τελειώσει ο κόσμος...

Η νύχτα πέφτει ηχηρή καθώς σημαίνει η μέρα
οι μέρες περνούν κι επιστροφή δεν έχουν...

Γιάννης Σταύρου, Νυχτερινή Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά

Γκιγιώμ Απολλιναίρ

Οίκτο δεν έχω πια

Οίκτο δεν έχω πια για μένα
Τη σιωπηλή μου οδύνη δεν μπορώ να εκφράσω
Τα λόγια που λογάριασα να ειπώ μεταβλήθηκαν σε άστρα
Ένας Ίκαρος προσπαθεί ν' ανυψωθεί ως τα μάτια μου
Κομιστής ήλιων φλέγομαι στο κέντρο δυό αστερισμών
Τι έκαμα στα θεολογικά θηρία της γνώσης
Σ' αλλοτινούς καιρούς έρχονταν οι νεκροί να με λατρέψουν
Κι έλπιζα να τελειώσει ο κόσμος
Μα το δικό μου τέλος σαν τη θύελλα καταφθάνει.

(Μετ.. Τάκης Σινόπουλος)

Πάντα

Θα πάμε πιο μακριά χωρίς να προχωρούμε

Κι απο πλανήτη σε πλανήτη
Απο αστερισμό σ' αστερισμό
Ο Δον Ζουάν των χίλιων και τριών κομητών
Χωρίς να σαλέψει απο τη γη
Γυρεύει νέες δυνάμεις
Και σοβαρεύεται με τα φαντάσματα

Τόσοι κόσμοι ξεχνιούνται
Ποιοί να 'ναι οι μεγάλοι λησμονητές
Ποιός λοιπόν θα μας κάνει να ξεχάσουμε τούτο ή εκείνο

το κομμάτι του κόσμου
Πού είναι ο Χριστόφορος Κολόμβος που του οφείλουμε

τη λησμονιά μιας ηπείρου

Να χάσω
Όμως να χάσω αληθινά
Για να 'ρθει ξάφνου το εύρημα
Να χάσω
Τη ζωή για να βρω τη Νίκη

(Μετ. Τάκης Σινόπουλος)

Η γέφυρα του Μιραμπώ

Σε συμφωνία με την γέφυρα του Mirabeau ρέει ο Σηκουάνας
Μαζί και η αγάπη μας
Ανακαλώντας στην μνήμη την χαρά
θυμάμαι πως ακολουθεί παντοτινά τον πόνο
Αφήστε τη νύχτα να ηχεί καθώς σημαίνει η μέρα
Περνούν οι μέρες κι επιστροφή δεν έχουν
Τα χέρια προσκολλούνται σε χέρια
τα πρόσωπα ενώνουν πρόσωπα
ενώ κάτω απ' την γέφυρα
περνά κουρασμένο το αιώνιο κύμα
με την Αγάπη οπλισμένη ορμητικό νερό
Αφήστε τη νύχτα να ηχεί καθώς σημαίνει η μέρα
Περνούν οι μέρες κι επιστροφή δεν έχουν
Ο έρωτας περνάει σαν βιαστικό νερό
Η αγάπη διαβαίνει
αργά όπως διαβαίνει η ζωή
σκληρή σαν την ελπίδα
Αφήστε τη νύχτα να ηχεί καθώς σημαίνει η μέρα
Περνούν οι μέρες κι επιστροφή δεν έχουν
Αναπολώ τις ήμερες που περνούν
και τις βδομάδες που χάνονται
Μήτε ο χαμένος χρόνος
μήτε ο έρωτας που πέρασε επιστροφή έχουν
Σε συμφωνία με την γέφυρα του Mirabeau ρέει ο Σηκουάνας
Η νύχτα πέφτει ηχηρή καθώς σημαίνει η μέρα
οι μέρες περνούν κι επιστροφή δεν έχουν

(Μετ. Ματθαίος Ματθαιάδης)