Τάκης Σινόπουλος
12 Παραθέματα
| 1. | Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια μέσα στην Ελλάδα ακολουθώντας το χυμένο αίμα το σπαταλημένο. Αίμα σταλαματιές κυλάνε στάζουν κάτω στον Άδη. Πέφτουν απάνω στους νεκρούς οι σκοτωμένοι αλλάζουν θέση δεν ξυπνάνε. Μόνο το χέρι τους υψώνεται και δείχνει τη μεριά που περπατάνε οι δολοφόνοι. Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους. |
| «Ακόμη μια νύχτα», XVI. Χρονικό, 1975. Συλλογή ΙΙ. Ερμής, 1980. 182. | |
| 2. | [...] Η Ελένη σώμα σιωπής κλεισμένο νόμισμα σπηλιά όπου κατεβαίνεις ολοένα στα τυφλά ― τόσοι πολεμιστές βουλήθηκαν να το κουρσέψουνε σε πολιτείες κινδύνων. |
| «Άσμα XI», 12-15. Άσματα, 1953. Συλλογή Ι. Ερμής, 1976. 77. | |
| 3. | Τάχα σε ποιες ημέρες βρίσκεται η καταγωγή τούτου του πόνου εκεί που ακινητούνε τα όνειρα και μοιάζουν γεγονότα. |
| «Άσμα XI», 24-25. Άσματα, 1953. Συλλογή Ι. Ερμής, 1976. 77-78. | |
| 4. | Θέλω να καταλάβετε πως μ’ έχτισαν. Κι αυτός. Κι η μάνα του. Κι οι πράξεις μου. |
| «Η εκδοχή της Ιωάννας», 1-2. Το Άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου, 1961. Συλλογή Ι. Ερμής, 1976. 247. | |
| 5. | Αν ζει αν υπάρχει ακόμα η ποίηση τούτο το χρωστάμε σε κείνη την ασήμαντη την ταπεινή ρωγμή που λησμόνησαν οι θεοί στο σφαλισμένο παράθυρο της σιγουριάς και της άμυνας των ανθρώπων. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 315. | |
| 6. | Η αναζήτηση της αλήθειας ή του θαύματος πέρα από την τυπική χρήση των λέξεων σε ωθεί σ’ αποκαλύψεις που ποτέ δεν υποπτεύθηκες σχέσεις της μνήμης και του χρόνου με το σώμα σου αναγκαιότητες των σπλάχνων σου ξεριζώματα απ’ την ίδια σου την ύπαρξη τόσο οδυνηρά που τότε μόνο νιώθεις πως οι λέξεις και τα πράγματα ζούνε μιαν αυθύπαρκτη ζωή και σε πείσμα της νομιμότητας αναζητούν μια καθαρότερη έκφρασή τους. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 315. | |
| 7. | Μιλώντας τόσο πολύ για την πείνα ξεχάσαμε να προστατέψουμε το ψωμί. Τώρα στο ερμάρι τα ποντίκια χαίρονται τρομαχτικές ελευθερίες. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 315. | |
| 8. | Το ποίημα ποτέ δεν είναι παρόν. Είναι μονάχα παρελθόν και μέλλον. Ανάμνηση και προσμονή. Απουσία από τα πράγματα και προβολή σε μια πραγματικότητα που υπήρξε ή θα υπάρξει κάποτε μέσα σε μια άξαφνη στιγμή που θάναι τότε όλος ο χρόνος. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 315. | |
| 9. | Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία που ποτέ δε θα πυρποληθεί. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 317. | |
| 10. | Αυτός επάλευε με τα βουνά. Λοιπόν τον καταβρόχθισαν οι λάκκοι απέξω από το σπίτι του. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 317. | |
| 11. | Ανάμεσα στην πραγματικότητα και σε μένα υπάρχει ο μύθος της πραγματικότητας όπου τα πράγματα χαίρονται την παράλογη πλευρά της ύπαρξής τους. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 317. | |
| 12. | Για κάθε ποίημα ισχύει ένας κανόνας. Ό,τι κυκλοφορεί σε πρώτη αίσθηση σαρώνεται από μιαν άλλη αίσθηση που φέρνει στην επιφάνεια εκθαμβωτικές αποκαλύψεις. |
| Η ποίηση της ποίησης, 1964. Συλλογή I. Eρμής, 1976. 318. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου