t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

καμιά σπίθα δεν απόμεινε μέσα μας...

Τώρα τι να ελπίσουμε;
Η άσπρη σιωπή του χιονιού είναι πιο βουβή κι απ' το μαύρο θάνατο...

Γιάννης Σταύρου, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, λάδι σε καμβά


Νίνα Κοκκαλίδου - Ναχμία (1920-2002)
Αδιάφοροι

Στα λασπωμένα πεζοδρόμια γονατίσαμε
ν' αρπάξουμε της χαράς τον ψίθυρο,
υψώσαμε τα μάτια μας στα παράθυρα
να θρέψουμε την πείνα μας με μια καλημέρα
κι όταν πια το χιόνι αποκοίμισε
το σφύριγμα και του τελευταίου αλήτη
άρπαγες και μη γίναμε αδιάφοροι.
Τα κλαδιά και τα χέρια μας
ήταν το ίδιο φορτωμένα με παγωνιά,
καμιά σπίθα δεν απόμεινε μέσα μας
να συνδαυλίσει τη φωταψία των ονείρων μας.

Ακόμα και στους κινηματογράφους οι διαφημίσεις
τοιχοκολλούσαν ανθρώπους με μίσος στα μάτια και στα χέρια
με λιονταροτόμαρα στ' αλύγιστα κορμιά
με δίσκο επαιτείας στην ψυχή.

Τον τόπο μας δεν τον αναγνωρίζαμε,
τις ανάβρες που ερωτικά ρουφούσαν τ' αθώα μας χείλη
τις νανούριζε στα σπλάχνα της η γη
κι ο ήλιος πιο ξένος απ' τον ξένο
ξαπλώθηκε πάνω στο χορτάρι κι ήπιε
τη δρόσο που ασήμωνε τα γυμνά μας πόδια.

Τώρα τι να ελπίσουμε;
Η άσπρη σιωπή του χιονιού είναι πιο βουβή κι απ' το μαύρο θάνατο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: