t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Σχόλια & ζωγράφοι, σύγχρονοι ζωγράφοι: Το ξερό σάπιο δένδρο δεν πρέπει να στέκεται στη θέση του...

Οι ήρωες χάσανε τη δόξα τους, οι σοφοί τους μαθητές τους. Μεγάλες πράξεις, αν δεν τις ακούει ένας ευγενικός λαός, δεν είναιν παρά ένα γερό χτύπημα σε αναίσθητο μέτωπο. Και μεγάλα λόγια αν δεν αντηχούν σε μεγάλες καρδιές δεν είναι παρά νεκρά φύλλα που πέφτουν στη λάσπη...

Φρίντριχ Χέλντερλιν
Αποφθέγματα

Αυτό που πάντοτε κάνει τη γη μια κόλαση είναι ότι ο άνθρωπος προσπαθεί να την κάνει τον παράδεισό του.

Είμαστε ένα τίποτα - κι αυτό που ψάχνουμε είναι τα πάντα.

Ο άνθρωπος είναι θεός όταν ονειρεύεται και ζητιάνος όταν σκέφτεται.

Οι ήρωες χάσανε τη δόξα τους, οι σοφοί τους μαθητές τους. Μεγάλες πράξεις, αν δεν τις ακούει ένας ευγενικός λαός, δεν είναιν παρά ένα γερό χτύπημα σε αναίσθητο μέτωπο. Και μεγάλα λόγια αν δεν αντηχούν σε μεγάλες καρδιές δεν είναι παρά νεκρά φύλλα που πέφτουν στη λάσπη.

Για την άγρια καρδιά του ανθρώπου δεν υπάρχει πατρίδα.

Υπέροχη ευχαρίστηση απλώνεται μέσα μας, όταν ο εσωτερικός μας κόσμος ενδυναμώνεται με το υλικό του, διακρίνει τον εαυτό του και αρμολογείται πιό πιστά και το πνεύμα μας γίνεται σιγά σιγά μάχιμο.

Το ξερό σάπιο δένδρο δεν πρέπει να στέκεται στη θέση του, κλέβει το φώς και τον αέρα απ'τη νέα ζωή που ωριμάζει για τον καινούριο κόσμο.

'Οποιος δεν αμφιβάλλει δεν πείθεται.

Κοιτούσα ήσυχα και μοναχός μπροστά μου και δεν περιπλανιόταν στο παρελθόν και στο μέλλον το βλέμμα μου. Έδινα πιστά όπως η ηχώ σε κάθε πράγμα το όνομά του.

Οι λύκοι φεύγουν όταν ανάψεις φωτιά.

Αστειεύεται ο ένας, κορδώνεται ο άλλος και κάνει κηρύγματα. Άλλος παρίστανε τον φωτισμένο.

Κουράστηκα πιά να εξευτελίζομαι, να ψάχνω σταφύλια στη έρημο και λουλούδια στον πάγο.

Θεικό πλάσμα είναι το παιδί, όσο δεν έχει βουτηχθεί στο χαμαιλεόντιο χρώμα του ανθρώπου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: