t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Σχόλια & ζωγράφοι, ζωγραφική: Το κάλεσμα του καλλιτέχνη...

Για την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τους καλλιτέχνες


Γιάννης Σταύρου, Στο κύμα, λάδι σε καμβά


Τέχνη και αλήθεια. Τέχνη κι ανθρώπινη φύση. Τέχνη και αίσθηση...

Το κάλεσμα του καλλιτέχνη...


Τζόζεφ Κόνραντ

Για το καλλιτεχνικό έργο
αποσπάσματα από τον πρόλογο στον "Αράπη του Νάρκισσου"
η απαράμιλλη μετάφραση είναι του Ξενοφώντα Κομνηνού


Ένα έργο που προσδοκά, όσο και ταπεινά, να σταθεί στο ύψος της τέχνης οφείλει να δικαιώνεται μέσα από κάθε του γραμμή. Και η ίδια η τέχνη μπορεί να οριστεί ως μια προσπάθεια, προσηλωμένη σ' ένα και μόνο στόχο, ν' αποδοθεί το ύψιστο είδος δικαιοσύνης στο ορατό σύμπαν με την φανέρωση της πολύπτυχης και μίας αλήθειας που υφέρπει σε κάθε του όψη.

Είναι μια προσπάθεια να βρεθεί σε κάθε μορφή του, στα χρώματά του, στο φως του, στις σκιές του, στις όψεις της ύλης και στα γεγονότα της ζωής αυτό που είναι θεμελιακό, ενδελεχές και ουσιώδες - η εννιαία, αυγάζουσα και πειστική ποιότητά τους - η βαθειά αλήθεια της της ύπαρξής τους...


Joseph Conrad (1857-1924)

Ο καλλιτέχνης καταδύεται στον εαυτό του και στη μοναχική αυτή περιοχή της έντασης και του αγώνα, αν σταθεί άξιος και καλότυχος, βρίσκει τους τρόπους να εκφράσει το κάλεσμα του. Το κάλεσμά του απευθύνται προς τις λιγότερο εμφανείς ικανότητές μας: προς εκείνο το κομμάτι της φύσης μας το οποίο εξαιτίας των πολεμικών συνθηκών της ύπαρξης παραμένει αναγκαστικά αφανές μέσα στις περισσότερο ανθεκτικές και σκληρές ιδιότητες - όπως το τρωτό σώμα μέσα σε μια ατσάλινη πανοπλία...

Ο καλλιτέχνης επικαλείται το κομμάτι εκείνο του είναι μας που δεν εξαρτάται από τη σοφία. αυτό που μέσα μας είνα δωρεά και όχι απόκτημα - και συνεπώς αντέχει περισσότερο. Μιλάει στην ικανότητά μας για τέρψη και θαυμασμό, στην αίσθηση του μυστηρίου που περιβάλλει τις ζωές μας. Στο αίσθημα της συμπόνιας, της ομορφιάς και του πόνου...

Η μυθοπλασία - αν προσδοκά καθόλου να είναι τέχνη - επικαλείται την ψυχοσύνθεση. Και όπως η ζωγραφική, η μουσική, όπως κάθε τέχνη, πρέπει πράγματι να είναι το κάλεσμα μιας ψυχοσύνθεσης προς όλες τις άλλες αναρίθμητες ψυχοσυνθέσεις των οποίων η αδιόρατη και ακαταμάχητη δύναμη προικίζει τα περαστικά γεγονότα με την αληθινή σημασία τους και δημιουργεί την ηθική, την συγκινησιακή ατμόσφαιρα του χώρου και του χρόνου. Για να είναι ένα τέτοιο κάλεσμα κάλεσμα τελεσφόρο θα πρέπει ν' αποτελεί μια εντύπωση που μετοχετεύεται μέσω των αισθήσεων. Και πράγματι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, γιατί η ψυχοσύνθεση . είτε ατομική είτε συλλογική, δεν είναι επιδεκτική στην πειθώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: