Γιάννης Σταύρου, Καλοκαίρι στην Ακρόπολη, λάδι σε καμβά
Μπράβο του!
Θαρραλέα κι αισθητική η στάση του αγαπημένου σκηνοθέτη της νεότητάς μας...
Η άρνηση την τελευταία στιγμή του Ζαν-Λικ Γκοντάρ να έρθει στις Κάνες για να παρουσιάσει την ταινία του «Film Socialisme», αλλά κι οι εύστοχες αναφορές του στην Ελλάδα και την κρίση της, τόσο στην ταινία όσο και σε συνέντευξη που έδωσε σε γαλλικό περιοδικό, ήταν σίγουρα το γεγονός της χθεσινής μέρας.
Ζαν Λυκ Γκοντάρ
«Υστερα από προβλήματα ελληνικού τύπου, δεν μπορούσα να βρίσκομαι μαζί σας στις Κάνες. Η καρδιά μου ανήκει στο φεστιβάλ, αλλά δεν θα κάνω ένα βήμα», ανέφερε στη λακωνική επιστολή του προς τον διευθυντή του Φεστιβάλ των Κανών, Τιερί Φρεμό, ο Ζαν - Λικ Γκοντάρ Στο σύντομο σημείωμά του που απευθύνει στον διευθυντή του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό και στις εταιρείες παραγωγής της ταινίας, και που δημοσίευσε η χθεσινή «Liberation», το «τρομερό παιδί» της Νουβέλ Βαγκ αναφέρει: «Υστερα από προβλήματα ελληνικού τύπου, δεν μπορούσα να είμαι μαζί σας στις Κάνες».
Στο σχόλιο του Γάλλου δημοσιογράφου σχετικά με τις τακτικές ελληνικές αναφορές του στην ταινία του, ο Γκοντάρ ήταν πολύ συγκεκριμένος:
«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία...
Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης... Ολος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στην Ελλάδα.
Θα μπορούσε να ζητήσει από τον σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για συγγραφικά δικαιώματα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα.
Κατηγορούν τους Ελληνες ότι είναι και ψεύτες... Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό που είχα μάθει στο σχολείο. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Ελληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Ελληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου».
Η ταινία του Γκοντάρ «Film Socialisme» είναι ένα είδος μπροσούρας, φιλοσοφικής, ηθικής, θεωρητικής κινηματογραφικής πάνω στο σύγχρονο κόσμο μας και την κατάντια του, από τις διάφορες μορφές του (από καπιταλισμό μέχρι σοσιαλισμό). «Πάντα επιλέγω τους τίτλους των ταινιών μου από πριν για να μου υποδεικνύουν τι ταινίες θα μπορούσα να γυρίσω. Ενας τίτλος πριν ακόμη συλλάβει κανείς την ιδέα της ταινίας είναι λιγάκι όπως το la στη μουσική», σχολιάζει ο ίδιος.
-----------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου