Ψηφίζουμε ζωγραφική, τέχνες, φιλοσοφία, κλασικούς συγγραφείς...

Γιάννης Σταύρου, Ταξίδι, λάδι σε χαρτί

Απέναντι στην ασχήμια και την πλήρη παρακμή της εποχής μας εμείς επιλέγουμε το ταξίδι στον χρόνο.
Επιλέγουμε παρελθόν...
Τό μέλλον τόχουμε ξεγράψει και μας έχει ξεγράψει κι αυτό. Το χαρίζουμε εξ ολοκλήρου στους νεοέλληνες και τη νέα τάξη τους - άλλωστε τους ανήκει ολοκληρωτικά.

Ταξίδι στον χρόνο μέσα από τη ζωγραφική και τις τέχνες, την ποίηση, τη σκέψη των κλασικών. Διαφορετικά ο βίος ξετυλίγεται αφόρητος και αντιαισθητικός, γελοίος & τραγικός ταυτόγχρονα.
Όσο για το εκλογολογικό κλίμα - τι άλλο παρά μια κακόγουστη κι επικίνδυνη θεατρική επιθεώρηση σαν κι αυτές που χαρακτηρίζουν το ελληνικό "πολιτιστικό" τοπίο.

Αλήθεια, οι νεοέλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τη λέξη πολιτισμός, όταν αυτός είχε προ πολλού εξαφανιστεί από το ελληνικό περιβάλλον. Μαζί ξεκίνησε και η τρεαγελαφική, πληθωριστική θεσμοποίηση του.
Όταν οι νεοέλληνες μετέτρεψαν την χώρα σε κοινωνικό και περιβαλλοντικό σκουπιδαριό, άρχισαν και να βαφτίζουν τα κάθε λογής σκουπίδια τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολιτιστικούς φορείς, πολιτιστικά δρώμενα κλπ ως άλλοι παπάδες...

--------------------------

Nothing I cared, in the lamb white days, that time would take me

Up to the swallow thronged loft by the shadow of my hand,

In the moon that is always rising,

Nor that riding to sleep

I should hear him fly with the high fields

And wake to to the farm forever fled from the childless land,

Oh as I was young and easy at the mercy of his means,

Time let me green and dying

Though I sang in my chains like the sea

Dylan Thomas, from "Fern Hill"