Όλες μας οι ταπεινώσεις οφείλονται στο ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε να πεθάνουμε της πείνας.
Αυτή τη δειλία την πληρώνουμε πολύ ακριβά. Ζούμε μαζι με τους ανθρώπους, χωρίς να έχουμε κλίση στην επαιτεία! Ταπεινωνόμαστε μπροστά σε αυτά τα ντυμένα, επισφαλή, προκατειλημμένα πιθηκάκια! Βρισκόμαστε στη διάκριση αυτών των γελοίων που είναι ανάξιοι για περιφρόνηση! Η ντροπή που νιώθει κανείς όταν σκέπτεται να ξεκινήσει το οτιδήποτε, γεννάει τη λαχτάρα εκμηδένισης αυτού του πλανήτη, με τις ιεραρχίες και τους υποβιβασμούς που αυτές συνεπάγονται.
Η κοινωνία δεν είναι κακό, είναι μια καταστροφή: τι βλακώδες θαύμα που μπορούμε να ζούμε στους κόλπους της! Όταν την ατενίζουμε, μεταξύ μανίας και αδιαφορίας, είναι ανεξήγητο το πώς κανείς δεν μπόρεσε να γκρεμίσει το οικοδόμημά της, το ότι μέχρι σήμερα δεν βρέθηκαν αγαθά πνεύματα, απελπισμένα και ευπρεπή, για να την σαρώσουν και να εξαλείψουν τα ίχνη της...
Εμίλ Σιοράν
Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ: ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Εγκόλπιο Ανασκολοπισμού (σελ. 328)
Μετ. Κωστής Παπαγιώργης - Εκδ. Εξάντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου