παρατεταμένες καταβάσεις στον Άδη...

κάτι συμβαίνει τώρα στην Υφήλιο
μια αναζήτηση ταυτότητας
ενός τρόπου για να ξεκινήσει πάλι
κι εμείς σε ρυμουλκό, απομεινάρια
που τα ξεφορτώνονται
ή μόνο του πέφτει το καθένα...

Γιάννης Σταύρου, Αραγμένο στο λιμάνι, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Εουτζένιο Μοντάλε

Φίλοι μου, μην πιστεύετε στα έτη φωτός

Φίλοι μου, μην πιστεύετε στα έτη φωτός
στον καμπύλο ή επίπεδο χωροχρόνο.
Η αλήθεια βρίσκεται μες στα χέρια μας
αλλά είναι άπιαστη και ξεγλιστρά σαν χέλι.
Ούτε και οι νεκροί θέλησαν ποτέ να την συλλάβουν
για να μην ξανά-ξεπέσουν ανάμεσα στους ζωντανούς, εκεί
όπου όλα είναι δύσκολα, όλα είναι ανώφελα.

Στη χαραυγή

Ο συγγραφέας εικάζει (και ούτε λόγος για
τον ποιητή)
ότι μετά θάνατον τα έργα του
τον καθιστούν αθάνατο.
Η προοπτική δεν είναι παράδοξη,
σας την παραθέτω για ό,τι αξίζει.
Δεν συλλογιέμαι κάτι ανάλογο για τον συκοφάγο
που τσιμπολογά το πρωινό του πέρα στους αγρούς.
Εκείνος είναι σίγουρος για τη ζωή· ο φιλόσοφος
του ισογείου αντιθέτως
έχει τις αμφιβολίες του. Το σύμπαν
πορεύεται χωρίς το καθετί, ακόμη και χωρίς τον εαυτό του.

Μονόλογος

Δεν ξεπροβάλλω πια
στο παραπέτο,
για να δω αν φθάνει η άμαξα με τ’ άλογα
που φέρνει τους μαθητές από τους Βαρναβίτες.
Εξάλλου μακρά διαστήματα ζωής
μοιάζουν να ακυρώθηκαν
ανόητος μου φαίνεται εκείνος που πιστεύει
ότι δεν πάσχει από παύσεις η ζωή
δεν πρόκειται για θάνατο και για νεκραναστάσεις
αλλά για παρατεταμένες καταβάσεις στον Άδη
όπου αναβράζει ό,τι δεν έφθασε ως το σημείο ρήξης
αυτό όμως θα σήμαινε το θάνατο που απεχθανόμαστε
κι έτσι ευαρεστούμαστε με μιαν αναμπουμπούλα
που μοιάζει με μακρινή βροντή,
κάτι συμβαίνει τώρα στην Υφήλιο
μια αναζήτηση ταυτότητας
ενός τρόπου για να ξεκινήσει πάλι
κι εμείς σε ρυμουλκό, απομεινάρια
που τα ξεφορτώνονται
ή μόνο του πέφτει το καθένα.


(Μετ. Ευαγγελία Πολύμου)