t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

παρατεταμένες καταβάσεις στον Άδη...

κάτι συμβαίνει τώρα στην Υφήλιο
μια αναζήτηση ταυτότητας
ενός τρόπου για να ξεκινήσει πάλι
κι εμείς σε ρυμουλκό, απομεινάρια
που τα ξεφορτώνονται
ή μόνο του πέφτει το καθένα...



http://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Αραγμένο στο λιμάνι, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Εουτζένιο Μοντάλε

Φίλοι μου, μην πιστεύετε στα έτη φωτός

Φίλοι μου, μην πιστεύετε στα έτη φωτός
στον καμπύλο ή επίπεδο χωροχρόνο.
Η αλήθεια βρίσκεται μες στα χέρια μας
αλλά είναι άπιαστη και ξεγλιστρά σαν χέλι.
Ούτε και οι νεκροί θέλησαν ποτέ να την συλλάβουν
για να μην ξανά-ξεπέσουν ανάμεσα στους ζωντανούς, εκεί
όπου όλα είναι δύσκολα, όλα είναι ανώφελα.

Στη χαραυγή

Ο συγγραφέας εικάζει (και ούτε λόγος για
τον ποιητή)
ότι μετά θάνατον τα έργα του
τον καθιστούν αθάνατο.
Η προοπτική δεν είναι παράδοξη,
σας την παραθέτω για ό,τι αξίζει.
Δεν συλλογιέμαι κάτι ανάλογο για τον συκοφάγο
που τσιμπολογά το πρωινό του πέρα στους αγρούς.
Εκείνος είναι σίγουρος για τη ζωή· ο φιλόσοφος
του ισογείου αντιθέτως
έχει τις αμφιβολίες του. Το σύμπαν
πορεύεται χωρίς το καθετί, ακόμη και χωρίς τον εαυτό του.

Μονόλογος

Δεν ξεπροβάλλω πια
στο παραπέτο,
για να δω αν φθάνει η άμαξα με τ’ άλογα
που φέρνει τους μαθητές από τους Βαρναβίτες.
Εξάλλου μακρά διαστήματα ζωής
μοιάζουν να ακυρώθηκαν
ανόητος μου φαίνεται εκείνος που πιστεύει
ότι δεν πάσχει από παύσεις η ζωή
δεν πρόκειται για θάνατο και για νεκραναστάσεις
αλλά για παρατεταμένες καταβάσεις στον Άδη
όπου αναβράζει ό,τι δεν έφθασε ως το σημείο ρήξης
αυτό όμως θα σήμαινε το θάνατο που απεχθανόμαστε
κι έτσι ευαρεστούμαστε με μιαν αναμπουμπούλα
που μοιάζει με μακρινή βροντή,
κάτι συμβαίνει τώρα στην Υφήλιο
μια αναζήτηση ταυτότητας
ενός τρόπου για να ξεκινήσει πάλι
κι εμείς σε ρυμουλκό, απομεινάρια
που τα ξεφορτώνονται
ή μόνο του πέφτει το καθένα.


(Μετ. Ευαγγελία Πολύμου)

Δεν υπάρχουν σχόλια: