Μαίνανδρος (342-292)
Αποφθέγματα
Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον.
(δεν είναι εύκολο να αλλάξει ένας πονηρός)
Η γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ.
Υγεία και νους εσθλά τω βίω δύο.
(υγεία και μυαλό είναι δυο θαυμαστά πράγματα στη ζωή)
Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα.
Μόνη σιγή μεταμέλειαν ου φέρει.
(μόνο η σιωπή δεν δείχνει μεταμέλεια)
Μη λοιδόρει γυναίκα μηδέ νουθέτει.
Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος.
(δεν υπάρχει νόμος που να υπερισχύει της ανάγκης)
Αβουλία γαρ πολλά βλάπτονται οι βροτοί.
(με την έλλειψη θέλησης πολλά ζημιώνονται οι θνητοί)
Θεού σέβου και πάντα πράξεις ενθέως.
Βίος βίου δεόμενος ουκ έστιν βίος.
(η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή)
Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.
Έρωτα παύει λιμός ή χαλκού σπάνις.
(τον έρωτα τον σταματάει η πείνα ή η έλλειψη χρημάτων)
Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
Γυνή γαρ ουδέν οίδε πλην ό βούλεται.
(η γυναίκα δεν ξέρει τίποτα εκτός από αυτό που θέλει)
Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
Ανήρ δ’ άβουλος ηδοναίς θηρεύεται.
(ο άνθρωπος χωρίς θέληση πιάνεται με [όπλο] τις ηδονές)
Ο μη δαρείς άνθρωπος ου παιδεύεται.
Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη φρόνει μέγα.
(αφού γεννήθηκες θνητός άνθρωπε, μην έχεις μεγάλες ιδέες)
Γυνή δικαία του βίου σωτηρία.
(η καλή γυναίκα είναι σωτηρία στη ζωή [ενός άντρα])
Γυναιξί πάσαις κόσμον η σιγή φέρει.
(σε όλες τις γυναίκες η σιωπή είναι στολίδι)
Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
Δρυός πεσούσης, πάς ανήρ ξυλεύεται.
Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται.
(Αυτός που αποφεύγει τη μάχη στο τέλος θα τη δώσει)
Λαβών απόδος άνθρωπε και λήψη πάλιν.
(να ανταποδίνεις αυτό που παίρνεις, και θα ξαναπάρεις)
Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
(κανένας δεν ζει τη ζωή που διαλέγει να ζήσει)
Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
Ρήμα παράκαιρον τον όλον ανατρέπει βίον.
(μια αταίριαστη κουβέντα μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή)
Τίμα το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον.
Ο κύβος ερρίφθη.
Ξένους ξένιζε και συ γαρ ξένος γ’ έση.
Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
(προτιμώ μια σταλαγματιά τύχης, παρά ένα πιθάρι μυαλά)
Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί.
(κάποιος που κοκκινίζει μου φαίνεται πως είναι καλός άνθρωπος)
Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.
Εάν δ’ έχωμεν χρήμαθ’, έξομεν φίλους
(αν έχουμε λεφτά, θα έχουμε και φίλους)
Είς εστι δούλος οικίας, ο δεσπότης.
(ένας είναι ο δούλος στο σπίτι, το αφεντικό του σπιτιού)
Γράμματα μαθείν δει, και, μαθόντα, νουν έχειν.
Στρέφει δε πάντα τα εν βίω μικρά τύχη.
(όλα τα αλλάζει στη ζωή λίγη τύχη)
Μέμνησο νέος ων, ως γέρων έση ποτέ.
(να θυμάσαι όταν είσαι νέος ότι και συ θα γίνεις γέρος)
Γέρων εραστής, εσχάτη κακή τύχη.
Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.
Αδύνατον τ' αληθές λαθείν.
(αδύνατο να κρυφτεί η αλήθεια)
Αθάνατον οργήν μη φύλαττε, θνητός ων.
Κακοίς ομιλών καυτός εκβήσει κακός.
(αν συναναστρέφεσαι κακούς, και συ θα γίνεις κακός)
Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.
Λύπης ιατρός εστίν ανθρώποις λόγος.
Ψυχής νοσούσης εστί φάρμακον λόγος.
Φιλεί δ’ εαυτού πλείον ουδείς ουδένα.
Γάμει δε μη την προίκα αλλά την γυναίκα.
Βακτήρια εστί παιδεία βίου.
(η μόρφωση είναι στήριγμα της ζωής)
Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
(είναι ντροπή για τους θεούς να καλοπερνούν οι κακοί)
Γυναικός εσθλής εστι σώζειν οικίαν.
καθήκον της καλής γυναίκας είναι να σώζει το σπίτι της
Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
Ισχυρόν όχλος εστίν, ουκ έχει δε νουν.
Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος.
(αν αποκτήσεις κάποιο αξίωμα, να φανείς αντάξιός του)
Εν τοίς κακοίσι τους φίλους ευεργέτει.
(να ευεργετείς τους φίλους όταν τους συμβαίνει κάτι κακό)
Γυνή το σύνολόν εστι δαπανηρόν φύσει.
(στο σύνολό τους οι γυναίκες είναι εκ φύσεως σπάταλες)
Λόγον παρ’ εχθρού μη ποθ’ ηγήση φίλον.
(τα λόγια του εχθρού σου μην τα θεωρήσεις ποτέ φιλικά)
Ευχής δικαίας ουκ ανήκοοος θεός.
Αρετής απάσης σεμνός ηγείται λόγος.
Ανδρός πονηρού φεύγε συνοδίαν αεί.
Βούλου δ’ αρέσκειν πάσι, μη σαυτώ μόνον.
(να επιδιώκεις να είσαι αρεστός σε όλους, όχι μόνο στον εαυτό σου)
Δειλού γαρ αντρός δειλά και φρονήματα.
Φασί κακίστους οι πονηροί τους καλούς.
(οι πονηροί κατηγορούν τους καλούς ότι είναι κάκιστοι)
Διά πενίαν μηδενός καταφρόνει.
(να μην περιφρονείς κανέναν για τη φτώχεια του)
Βίον καλόν ζης αν γυναίκα μη έχεις.
Θεός συνεργός, πάντα ποιεί ραδίως.
(όταν ο θεός βοηθάει, όλα τα κάνει εύκολα)
Ανδρών δε φαύλων όρκον εις ύδωρ γράφε.
Γέλως άκαιρος κλαυμάτων παραίτιος.
(το γέλιο σε ακατάλληλη στιγμή, γίνεται αιτία για κλάματα)
Mετά την δόσιν τάχιστα γηράσκει χάρις.
(μετά τη δωρεά, η χάρη ξεχνιέται πολύ γρήγορα)
Η κοιλία και πολλά χωρεί κωλίγα.
Θεόν επιορκών μη δόκει λεληθέναι.
(μη νομίζεις ότι αν παραβείς όρκο, ο θεός θα ξεχάσει)
Όπου βία πάρεστι, ουδέν ισχύει νόμος.
Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός.
Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν.
Ανεξέταστον μη κόλαζε μηδένα.
Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν εν παντί καιρώ
Δίκαια δράσας, συμμάχους έξεις θεούς.
(αν κάνεις δίκαιες πράξεις, θα έχεις συμμάχους τους θεούς)
Βουλόμεθα πλουτείν πάντες αλλ’ ου δυνάμεθα.
(όλοι θέλουμε να βγάλουμε λεφτά, αλλά δεν μπορούμε)
Δυσπαρακολούθητόν τι πράγμ’ εστίν η τύχη.
(την τύχη δεν μπορεί κανείς να την παρακολουθήσει εύκολα)
Κενής δε δόξης ουδέν αθλιώτερον.
(δεν υπάρχει τίποτα πιο άθλιο από την κενοδοξία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου