Από την εποχή του Αδάμ όλη η προσπάθεια των ανθρώπων αποσκοπούσε στη μεταβολή του ανθρώπου· οι μεταρρυθμιστικοί και παιδαγωγικοί στόχοι, ασκούμενοι επί ζημία των απαραμείωτων δεδομένων, εκφυλίζουν τη σκέψη και νοθεύουν την κίνησή της. Ο πιο άσπονδος εχθρός της γνώσης είναι το παιδαγωγικό, οπτιμιστικό και μιασματικό ένστικτο από το οποίο οι φιλόσοφοι δε θα μπορούσαν να ξεφύγουν: πώς να γλύτωνα τα συστήματά τους; Πέρα από το Ανίατο, όλα είναι άτοπα· άτοπος αυτός ο πολιτισμός που θέλει να το καταπολεμήσει, άτοπες οι αλήθειες με τις οποίες εξοπλίζεται.
Με εξαίρεση τους αρχαίους σκεπτικιστές και τους γάλλους ηθικολόγους, θα ήταν δύσκολο να αναφαίρουμε έστω και ένα πνεύμα που οι θεωρίες του, κρυφά ή ρητά, δεν τείνουν να μορφώσουν τον άνθρωπο. Αλλά αυτός επιβιώνει αναλλοίωτος, μολονότι ακολούθησε την παρέλαση ευγενών αξιωμάτων, που προτάθηκαν στην περιέργειά του, και προσφέρθηκαν στη θέρμη και στην πλάνη του. Ενώ όλα τα όντα έχουν τη θέση τους μέσα στη φύση, αυτός παραμένει ένα πλάσμα μεταφυσικά περιπλανώμενο, χαμένο μέσα στη Ζωή, αλλόκοτο μέσα στη δημιουργία. Κανείς δε βρήκε έναν άξιο σκοπό στην ιστορία· όλοι όμως κάποιον έχουν προτείνει· και είναι μια αφθονία τόσων αντίθετων και παράδοξων σκοπών ώστε η ιδέα της τελεολογίας να μηδενίζεται και να αφανίζεται ως γελοίο άρθρο του πνεύματος.
Καθένας υφίσταται προσωπικά αυτή την καταστροφική ενότητα που είναι το φαινόμενο άνθρωπος. Και το μοναδικό νόημα του χρόνου είναι να πολλαπλασιάζει αυτές τις ενότητες, να αυξάνει απροσδιόριστα αυτές τις κραυγαλέες οδύνες που στηρίζονται σε ένα τίποτα της ύλης, στην έπαρση ενός ονόματος και μιαν ανέκκλητη μοναξιά.
Εμίλ Σιοράν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου