Κάτι είναι κι αυτό...
Στον ποιητή γίνεται πόθος...
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Πόθος
Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις άλλες...
Τα καλοκαίρια μ' έψησαν και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά πότε να 'ρθεί μέσ' τα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!
Τότε, γερτός κι εγω ξανά, μέσ' τα μουγγά τα δειλινά,
θ' αναπολώ γλυκά, -ποιός ξέρει-,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου