Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη, λάδι σε καμβά
Μαρία Κορδάτου
Το πρόσωπό της
Το βυζαντινό της πρόσωπο
Το σιωπηλό ξεθωριάζει
Τα φθινοπωρινά της βράδια
Φύλλα υγρά στην παραλία
Με σύντριψε πάλι το βάρος της
Κολυμπώ σε μια λακκούβα
προσπαθώντας ν' αγγίξω
τη σκιά της που χάνεται
προς το Θερμαϊκό
Το πρόσωπό της
πάλι στα παζάρια
Το βυζαντινό της πρόσωπο
το σιωπηλό.
Μια ζωή
Τότε ήταν που είδα
τις μελλοντικές σου σκέψεις
να φεύγουν δακτυλίδια καπνού
Ένα καράβι έμπαινε
στο λιμάνι δίπλα μας
κι αν απλώναμε το χέρι
θα το αγγίζαμε
Όπως αγγίζει κανείς στο χάρτη
ένα ταξίδι
που ματαιώθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου