Είναι οι μέρες της πολύχρωμης γαλήνης για έναν κόσμο αόμματο και κουφό...

Νύχτα του Δεκέμβρη που όλα τα όνειρα επιτρέπονται όσο είναι ακόμα σκοτάδι

έχει αρχίσει να πέφτει ένα ψιλόβροχο παγερό που ο άνεμος το πετάει πάνω στα τζάμια...

 

                              Γιάννης Σταύρου, Μετά τη βροχή 

 

Χρυσαυγή Τούμπα

Δεκέμβρης

 

Γίνονται πιο κρύα τα πρωινά κι όλο και σαπίζουν τα κιτρινισμένα σφενδάμια

Στην πόλη πάτησε πόδι η γκρίζα μονοτονία και το φως σκοτώνεται σαν τις μέλισσες στην παγωνιά

Η κυδωνιά φόρεσε το κίτρινο σκουφί της και το αλεξανδρινό κόκκινη κοντή φούστα

Νύχτα του Δεκέμβρη που όλα τα όνειρα επιτρέπονται όσο είναι ακόμα σκοτάδι

έχει αρχίσει να πέφτει ένα ψιλόβροχο παγερό που ο άνεμος το πετάει πάνω στα τζάμια

Νοτισμένες ανάσες στα βρεγμένα παγκάκια δαγκώνει ο αέρας της θλίψης τα πρόσωπά τους

Το κεφάλι τους αναπαύεται ανάμεσα στις παρενθέσεις των υψωμένων χεριών τους

Σκεπή τους τα φύλλα των ευκαλύπτων προσευχή τους οι τριγμοί των κλαδιών τους

Είναι ένα θλιβερό χειμωνιάτικο βράδυ βροχερό και παγωμένο με τα νερά να υψώνονται μέσα από τους υπονόμους και τίποτα να μην τα σταματάει

Με τις βιτρίνες κατάφορτες λαμπιόνια πεθαμένου φωτός

Είναι οι μέρες της πολύχρωμης γαλήνης για έναν κόσμο αόμματο και κουφό.

χ.τ.

15.12.2019