Με τραγούδι.) Αχ! και να ’βγαινα
Απ’ αυτή τη μίζερη φυλακή! Να ελευθερωνόμουν...
Πιερ Πάολο Παζολίνι
Ρωμαϊκές Νύχτες
Τραβάω κι εγώ...
Τραβάω κι εγώ για τα Λουτρά του Καρακάλλα,
Και σκέφτομαι-με κείνο το παλιό, το υπέροχο
Προτέρημα της σκέψης…
(Υπάρχει ακόμη κάποιος θεός μέσα μου
Που σκέφτεται, ένας θεός παιδόμορφος,
Αδύναμος και σαστισμένος: αλλά,
Με τόσο ανθρώπινη φωνή που μοιάζει
Με τραγούδι.) Αχ! και να ’βγαινα
Απ’ αυτή τη μίζερη φυλακή! Να ελευθερωνόμουν
Από το άγχος που προσδίδει ομορφιά
Σε αυτές τις αρχαίες νύχτες!
Ημερολόγιο
Ενήλικας; Ποτέ-ποτέ όπως η ύπαρξη
Που δεν ηλικιώνεται- παραμένει πάντα άγουρη,
Από απαστράπτον σε απαστράπτον πρωινό-
Δεν μπορώ παρά να μείνω πιστός
Στην υπέροχη μονοτονία αυτού του μυστηρίου.
Να γιατί στην ευτυχία
Ποτέ δεν παραδόθηκα-να γιατί
Μέσα στην αγωνία για τις ενοχές μου
Δεν έφτασα ποτέ στη μεταμέλεια.
Ίσος, πάντα ίσος με το ανέκφραστο,
Στην απαρχή αυτού που είμαι.
(Μετ. Σωτήρης Παστάκας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου