βαθιά θλιμμένοι
μέσα στο δρόμο
των αστεριών...
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
Η αναχώρηση
Θα φύγω κάποτε απ’ το νυχτερινό σταθμό
γλιστρώντας προς τη χλόη άγνωστων τόπων
καθώς το ψάρι, αδιάφορος για τον πολύχρωμο βυθό
αθόρυβα, καθώς αξιωματούχος πικραμένος θα γλιστρήσω
Όχι πως φεύγοντας θ’ αλλάξω τη ροή των βρώμικων νερών
Χάος
Πού βαδίζουμε μέσα σ’ αυτό το χαμό
μέσα στη νύχτα
Αγαπημένη μορφή
ματιά
χαμόγελο
που ταξιδεύει στο Βορρά
Καράβια και φώτα
στο πέλαγο
Ο δρόμος πλάι στη θάλασσα έρημος
Πού να βαδίζουμε
Γιατί τόσο ασάλευτη η νύχτα
γιατί τόσο βαθύς ο ουρανός
Παντού σκοτάδι
νύχτα γυμνή
Μορφή καθάρια
που χάθηκες στη νύχτα
Θα πορευθούμε
βαθιά θλιμμένοι
μέσα στο δρόμο
των αστεριών
Ο καθένας στο αστέρι του
στη δική του χαρά
στα δικά του δάκρυα
Όχι χαμόγελα
τίποτε πια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου