μια τελεία στη μουσική
του απείρου...
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Γη
Προχωρούμε
πάνω σ'έναν καθρέφτη
δίχως ασήμι
πάνω σ'ένα κρύσταλλο
δίχως σύννεφα.
Αν οι ίριδες γεννιόταν
στην ανάστροφη όψη
αν τα ρόδα γεννιόταν
στην ανάστροφη όψη
αν όλες οι ρίζες
κοιτούσαν τ' αστέρια
κι ο νεκρός δεν έκλεινε
τα μάτια
θα γινόμασταν σαν κύκνοι.
μτφ: Τάκης Βαρβιτσιώτης
Βγαίνει το φεγγάρι
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
οι καμπάνες χάνονται,
κι εμφανίζονται τ' απρόσβατα
τα μονοπάτια.
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
η θάλασσα σκεπάζει τη γη,
κι η καρδιά αισθάνεται νησί
καταμεσής του απείρου.
Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
κάτω απ'την πανσέληνο.
Πρέπει να φας
πράσινα φρούτα παγωμένα.
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
με τα εκατό όμοια πρόσωπα
το αργυρό νόμισμα
κλαίει στην τσέπη
μτφ: Ρήγα Καππάτου
Γκασέλα του απελπισμένου έρωτα
Η νύχτα αρνιέται να'ρθει
για να μην έρθεις εσύ
και μήτε εγώ να μπορέσω να πάω.
Όμως εγώ θα πάω
κι ας τρώει το μηνύγγι μου ένας ήλιος από σκορπιούς.
Όμως κι εσύ θα'ρθεις με τη γλώσσα σου καμένη από την αλμυρή βροχή.
Η μέρα αρνιέται να'ρθει
για να μην έρθεις εσύ
και μήτε εγώ να μπορέσω να πάω.
Όμως εγώ θα πάω
παρατώντας στα βατράχια το τσακισμένο μου γαρύφαλλο.
Όμως κι εσύ θα'ρθεις
ανάμεσα από τα θολά του σκοταδιού λαγούμια.
Η νύχτα κι η μέρα δε θέλουν να'ρθουν
για να πεθάνω εγώ για σένα
κι εσύ να πεθάνεις για μένα.
μτφ: Τάκης Βαρβιτσιώτης
Κασίντα του ρόδου
Το ρόδο
δεν ζητούσε την αυγή
σχεδόν αιώνιο στο κλωνί του,
κάτι άλλο ζητούσε.
Το ρόδο
μήτε γνώση μήτε ίσκιο ζητούσε
όριο σάρκας και ονείρου,
κάτι άλλο ζητούσε.
Το ρόδο
δεν ζητούσε το ρόδο.
Ασάλευτο στον ουρανό
κάτι άλλο ζητούσε.
μτφ: Τάκης Βαρβιτσιώτης
Αστερωμένη ώρα
Η στρογγυλεμένη της νύχτας σιγαλιά
μια τελεία στη μουσική
του απείρου.
Βγαίνω ολόγυμνος στο δρόμο
μεθυσμένος από στίχους
χαμένους.
Το σκοτάδι, διάτρητο
από τραγούδια γρύλων,
έχει εκείνη τη μοιραία νεκρή
φωτιά
του ήχου.
Αυτό το μουσικό φως
που ξεχωρίζει
ο νους.
Οι σκελετοί από χίλιες πεταλούδες
κοιμούνται στον περίβολό μου.
Νιάτα από τρελές αύρες περνούνε
πάνω στο ποτάμι.
μτφ: Κ. Πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου