«Σε όλη μου τη ζωή πίστευα ότι γνώριζα κάτι. Όμως, ήρθε μια παράξενη ημέρα που συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τίποτε. Έτσι οι λέξεις έχασαν το περιεχόμενό τους. Έφθασα πολύ αργά στην έσχατη αβεβαιότητα. Ο πραγματικός στοχασμός είναι ο στοχασμός γύρω από την ταυτότητά μας».
Έζρα Πάουντ
Έζρα Πάουντ
Αποφθέγματα
Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει.
Ο ναός είναι ιερός επειδή δεν είναι προς πώλησιν.
Μεγαλοφυΐα είναι η ικανότητα να μπορείς να δεις δέκα πράγματα όταν ο κανονικός άνθρωπος βλέπει ένα.
Αν κάποιος μάθει καλά Ελληνικά, μπορεί να βρει σχεδόν ολόκληρη την ποίηση στον Όμηρο.
Η μεγάλη λογοτεχνία είναι απλά γλώσσα φορτισμένη με νόημα στον ύψιστο βαθμό.
Ποιήματα
Το δέντρο
Στάθηκα ακίνητος και ήμουν μέσα στο δάσος ένα δένδρο
Ξέροντας την αλήθεια για όσα ήσαν άλλοτε αθώρητα.
Μιλώ για τη Δάφνη και για το τόξο από δάφνη
Και το ζευγάρι των γερόντων που φιλοξένησε θεούς
Κι έγινε δρυς-φλαμουριά ανάμεσα στον κόσμο
Και τούτο αφού πιο πριν οι θεοί είχαν δεχθεί από αυτούς
Ευγενική φιλοξενία και είχαν προσκληθεί να εισέλθουν
Στην εστία της καρδιάς που ήταν το σπίτι τους,
Τότε μπορέσανε να κάνουν αυτό το θαυμάσιο πράγμα.
Όμως εγώ ήμουν ένα δένδρο μέσα στο δάσος
Και κατανόησα πολλά καινούργια πράγματα
Που στο μυαλό μου πριν ήσαν παράλογα.
Η εντολή
Πηγαίνετε τραγούδια μου στους μοναχικούς και τους ανικανοποίητους
Πηγαίνετε σε αυτούς με τα σπασμένα νεύρα, στους δούλους της συμβατικότητας
Χαρίστε τους την περιφρόνησή μου για τους δυνάστες τους.
Πηγαίνετε σαν μεγάλο κύμα από κρύο νερό
Κουβαλώντας την περιφρόνησή μου για τους δυνάστες .
Μιλήστε κατά της ασυνείδητης καταπίεσης
Μιλήστε κατά της τυραννίας των πεζών ανθρώπων
Μιλήστε ενάντια στους δεσμούς.
Πηγαίνετε στην αστή που πεθαίνει από πλήξη
Πηγαίνετε στις γυναίκες των προαστίων
Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους
Πηγαίνετε σε αυτούς που η αποτυχία τους μένει κρυμμένη
Πηγαίνετε σε αυτούς που ζευγάρωσαν κακότυχα
Πηγαίνετε στην αγορασμένη σύζυγο
Πηγαίνετε στην γυναίκα με την προίκα
Πηγαίνετε σε αυτούς που έχουν λεπτούς τρόπους
Πηγαίνετε σε αυτούς που οι λεπτές επιθυμίες τους δεν πραγματοποιούνται
Πηγαίνετε σαν σαράκι στην απραξία του κόσμου
Βαδίστε με την κόψη εναντίον της και δυναμώστε τις λεπτές χορδές
Γεμίζοντας εμπιστοσύνη τα φύκια και τις κεραίες της ψυχής.
Πηγαίνετε με φιλικό τρόπο
Πηγαίνετε με ανοιχτό λόγο
Ερευνήστε για καινά δαιμόνια και για καινά αγαθά
Σταθείτε αντίθετα σε κάθε μορφή καταπίεσης
Πηγαίνετε στους μεσήλικες που χόντρυναν
Και σε όσους έχασαν το ενδιαφέρον τους
Πηγαίνετε στους έφηβους που ασφυκτιούν μέσα στην οικογένεια
Ω πόσο απαίσιο είναι
Να βλέπεις τρεις γενιές κάτω από την ίδια στέγη
Είναι σαν δένδρο με νέα βλαστούς
Και με κλαδιά που πέφτουν σαπισμένα.
Πηγαίνετε να ταρακουνήσετε την κοινή γνώμη
Σταθείτε αντίθετα στη δουλεία του αίματος
Σταθείτε αντίθετα σε κάθε είδους χειραφέτηση.
E.P. Ode Pour L'election De Son Sepulchre
For three years, out of key with his time,
He strove to resuscitate the dead art
Of poetry; to maintain "the sublime"
In the old sense. Wrong from the start--
No, hardly, but seeing he had been born
In a half savage country, out of date;
Bent resolutely on wringing lilies from the acorn;
Capaneus; trout for factitious bait;
Idmen gar toi panth, hos eni troie
Caught in the unstopped ear;
Giving the rocks small lee-way
The chopped seas held him, therefore, that year.
His true Penelope was Flaubert,
He fished by obstinate isles;
Observed the elegance of Circe's hair
Rather than the mottoes on sun-dials.
Unaffected by "the march of events,"
He passed from men's memory in l'an trentuniesme
de son eage;the case presents
No adjunct to the Muses' diadem.
II
The age demanded an image
Of its accelerated grimace,
Something for the modern stage
Not, at any rate, an Attic grace;
Not, certainly, the obscure reveries
Of the inward gaze;
Better mendacities
Than the classics in paraphrase!
The "age demanded" chiefly a mould in plaster,
Made with no loss of time,
A prose kinema, not, not assuredly, alabaster
Or the "sculpture" of rhyme.
III
The tea-rose tea-gown, etc.
Supplants the mousseline of Cos,
The pianola "replaces"
Sappho's barbitos.
Christ follows Dionysus,
Phallic and ambrosial
Made way for macerations;
Caliban casts out Ariel.
All things are a flowing
Sage Heracleitus say;
But a tawdry cheapness
Shall outlast our days.
Even the Christian beauty
Defects--after Samothrace;
We see to kalon
Decreed in the market place.
Faun's flesh is not to us,
Nor the saint's vision.
We have the press for wafer;
Franchise for circumcision.
All men, in law, are equals.
Free of Pisistratus,
We choose a knave or an eunuch
To rule over us.
O bright Apollo,
Tin andra, tin heroa, tina theon,
What god, man or hero
Shall I place a tin wreath upon!
IV
These fought in any case,
And some believing,
pro domo, in any case...
Some quick to arm,
some for adventure,
some from fear of weakness,
some from fear of censure,
some for love of slaughter, in imagination,
learning later...
some in fear, learning love of slaughter;
Died some, pro patria,
non "dulce" not "et decor"...
walked eye-deep in hell
believing old men's lies, then unbelieving
came home, home to a lie,
home to many deceits,
home to old lies and new infamy;
usury age-old and age-thick
and liars in public places.
Daring as never before, wastage as never before.
Young blood and high blood,
fair cheeks, and fine bodies;
fortitude as never before
frankness as never before,
disillusions as never told in the old days,
hysterias, trench confessions,
laughter out of dead bellies.
V
There died a myriad,
And of the best, among them,
For an old bitch gone in the teeth,
For a botched civilization,
Charm, smiling at the good mouth,
Quick eyes gone under earth's lid,
For two gross of broken statues,
For a few thousand battered books.
Ε.Π. Ωδή για την επιλογή του τάφου του
Ι
Τρία χρόνια ασυντόνιστος με την εποχή του
Αγωνίστηκε να ξαναφέρει στη ζωή τη νεκρή τέχνη
Της ποίησης. Να διατηρήσει ΄το υψηλό'
Mε την παλιά του έννοια Λάθος απ' την αρχή-
Όχι οπωσδήποτε, μα βλέποντας πως είχε γεννηθεί
Παράκαιρα σε μια μισοάγρια χώρα.
Αποφασισμένος να βγάλει κρίνα από το βελανίδι.
Καπανέας .πέστροφα για δόλωμα απατηλό
Ίδμεν γαρ τοι πάνθ' ός ενί Τροίη
Ακουσμένο από το άφραχτο αυτί.
Παραπλέοντας των βράχων το απάγγειο
Οι ταραγμένες θάλασσες τον κράτησαν, επομένως εκείνη τη χρονιά.
Η αληθινή του Πηνελόπη ήταν ο Φλωμπέρ
Ψάρευψε σε πεισματικά νησιά
Πρόσεξε τη χάρη των μαλλιών της Κίρκης
Μάλλον παρά τα γνωμικά στα ηλιακά ωρολόγια.
Ανεπηρέαστος από την 'ροή των γεγονότων'
Πέρασε από τη μνήμη των ανθρώπων en l' an trentiesme
De son eage. Η περίπτωση δεν παρουσιάζει
Καμιά προσθήκη στο διάδημα των Μουσών.
ΙΙ
Η εποχή απαιτούσε μιαν εικόνα
Του επιταχυνόμενου μορφασμού της,
Κάτι για τη σύγχρονη σκηνή
Όχι, πάντως μιαν Αττική χάρη,
Όχι, όχι ασφαλώς, τους σκοτεινούς ρεμβασμούς
Της εσωστρέφειας
Καλύτερα ψευδολογίες
Παρά τους κλασικούς σε παράφραση!
Η 'εποχή απαιτούσε' κυρίως ένα γύψινο εκμαγείο
Φτιαγμένο χωρίς καμιάν απώλεια χρόνου,
Μια πρόζα κινηματογραφική, όχι, όχι ασφαλώς, αλάβαστρο
Ή την 'πλαστική»' της ρίμας.
V
Πέθαναν μυριάδες
Κι ανάμεσά τους οι καλύτεροι
Για μια ξεδοντιασμένη γριά σκύλα
Γι α έναν πρόχειρα μπαλωμένο πολιτισμό,
Γοητεία, χαμόγελο στο ωραίο στόμα
Γρήγορα μάτια που πήγαν κάτω από το βλέφαρο της γης,
Για δύο γκρόσες αγάλματα σπασμένα
Για μερικές χιλιάδες κατεστραμμένα βιβλία.
E.P. Ode Pour l' election de son sepulchre- III
Το ρόδινο φόρεμα για τσάι κ.λπ.
εκτοπίζει της Κω τη μουσελίνα,
η πιανόλα <αντικαθιστά>
της Σαπφώς τη βάρβιτο.
Ο Χριστός ακολουθεί τον Διόνυσο,
φαλλικός κι αμβρόσιος
παραμέρισε για τις νηστείες΄
ο Κάλιμπαν αποκηρύσσει τον Άριελ.
Τα <πάντα ρει>
λέει ο σοφός Ηράκλειτος'
μια κακόγουστη όμως φτήνια
θα επιβιώσει των ημερών μας.
Ακόμη κι η χριστιανική ομορφιά
αποστατεί- μετά τη Σαμοθράκη'
βλέπουμε το καλόν
θεσπισμένο στην αγορά.
Του φαύνου η σάρκα δε μας ανήκει,
μήτε του αγίου τ' όραμα.
Αντί όστιας έχουμε τον τύπο'
αντί περιτομής την ψήφο.
Ίσοι, κατά το νόμο, οι πάντες,
απαλλαγμένοι από τον Πεισίστρατο,
επιλέγουμε έναν απατεώνα ή έναν ευνούχο
να μας κυβερνήσει.
Ώ λαμπρέ Απόλλωνα,
τιν' άνδρα, τιν' ήρωα, τίνα θεόν,
σε ποιόν άνδρα, ποιόν ήρωα, ή ποιόν θεό
τενεκεδένιο στεφάνι να φορέσω!
μτφ: Χ. Βλαβιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου